Mozga trzcinowata - opis, odmiany, uprawa i zastosowanie

Jesteś tutaj:

Mozga trzcinowata - opis, odmiany, uprawa i zastosowanie

3,5/5 (182 ocen)

Ozdobne odmiany mozgi, nadają się do uprawy na terenach wilgotnych np. w pobliżu oczek wodnych lub strumieni i mogą być wykorzystywane do umacniania brzegów zbiorników wodnych. Kwiatostany ładnie się zasuszają, dlatego nadają się do tworzenia suchych bukietów. Większość odmian tworzy liczne, długie rozłogi jest bardzo ekspansywna, dlatego najlepiej uprawiać je w dużych, wkopanych w ziemię pojemnikach. Miejsce dla mozgi należy wybrać bardzo starannie, gdyż raz posadzona staje się trudna do usunięcia. Na odpowiednich stanowiskach można ją traktować jako roślinę okrywową, jeśli jednak zostanie posadzona w złym miejscu np. na stanowisku zbyt suchym, zbyt ciemnym, narażonym na długo stojącą wodę lub niedostatecznie żyznym, może zacząć chorować i zamierać. Mozgę można rozmnażać przez podział kępy, gdyż jest w stanie odradzać się nawet z niewielkiego kawałka kłącza. Do dzielenia kępy niezbędne są jednak ostre narzędzia i sporo siły, gdyż korzenie mozgi silnie się rozrastają i tworzą gęstą, zbitą, twardą plątaninę.


Opis


Mozga trzcinowata jest wieloletnią, rozłogową trawą trwałą, tworzącą bardzo rozbudowany, długi (dorastający do3 m.), szybko rozrastający się system korzeniowy z licznymi, czerwonawymi rozłogami umieszczonymi płytko pod powierzchnią ziemi oraz wydającą liczne, mocno ulistnione pędy generatywne i wegetatywne. Pędy generatywne są sztywne, grube, wyprostowane, podzielone na 5 – 7 międzywęźli i dorastające w czasie kwitnienia nawet do ok. 1,8 – 2 m. wysokości. Na obu rodzajach pędów wyrastają liczne, szerokie, płaskie, zielone, lancetowate, długie, zaostrzone na końcach liście (40 cm. dł. i 16 mm. szer.), których blaszka liściowa jest gładka, matowa, lekko szorstka i delikatnie bruzdowana. Liście posiadają otwarte pochwy liściowe z wyraźnie zaznaczonymi komorami powietrznymi i bardzo długie, szpiczaste, prawie białe, poszarpane języczki, otaczające łodygę (dł. ok. 3 – 6 mm.).

Od VI do VII na szczytach pędów generatywnych rozwijają się wiechowate, początkowo skupione, natomiast w czasie kwitnienia rozpierzchłe, kremowe, lub podbarwione na czerwono kwiatostany (wiecha właściwa, wys. ok. 10 – 20 cm.), złożone z wielu, krótkich gałązek, na których znajdują się liczne pęczki 3-kwiatowych, bezostnych, jajowatych i spłaszczonych po bokach kłosków, długości ok. 3 – 7 mm.. W kłoskach płodny jest tylko kwiat środkowy, pozostałe dwa są natomiast płonne i w czasie kwitnienia przekształcają się w plewki, stanowiące uzupełnienie plew podstawowych. Dojrzałe ziarniaki są ściśle otoczone twardymi, błyszczącymi miękko owłosionymi u podstawy plewkami. Kiełkujące z nasion rośliny początkowo rozwijają się wolno, pełnię plonowania osiągając dopiero w 3 – 4 roku wegetacji.


Autor: Katarzyna Józefowicz

Bibliografia:

1. „Trawy właściwości występowanie i wykorzystanie”, red. Stanisław Kozłowski, wyd. PWRiL, 2012 r.
2. „Rośliny łąkowe”, Z. Nawara, wyd. Multico Oficyna Wydawnicza, Warszawa, 2006, 2012 r
3. „Tereny zadarnione” Kazimierz Jankowski, Grażyna Anna Ciepiela, Joanna Jodełka, Roman Kolczarek, wyd. Akademii Podlaskiej, Siedlce 2008
4. „Rośliny zbiorowisk trawiastych”, red. Stefan Grzegorczyk, wyd. Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Olsztyn, 2010 r.

Zdjęcia nagłówkowe: wikipedia.org, Franz Xaver, CC BY-SA 3.0
 

Koniecznie zobacz