- 1/2
- Następne
Popularność azalii i różaneczników w polskich ogrodach stale rośnie. Niestety te pięknie kwitnące krzewy są wymagające, a nieodpowiednie warunki środowiskowe znacząco obniżają ich odporność. Regularne kontrole stanu roślin pozwalają szybko wykryć niepokojące objawy i podjąć skuteczną walkę z chorobami.
Profilaktyka
Wszystkie kwiaty, pąki i liście wykazujące zmiany chorobowe należy niezwłocznie usuwać i palić. Jeśli hodujemy gubiące liście azalie, jesienią dokładnie grabimy trawnik i utylizujemy resztki roślinne, w opadłych liściach zimują bowiem patogeny i szkodniki. Cięcie zwiększa wrażliwość rododendronów na infekcje, dlatego unikamy tego zabiegu. Na zimę warto okrywać krzewy agrowłókniną, która ochroni je przed zimnym wiatrem. Pamiętajmy również, że podłoże do uprawy azalii i różaneczników powinno mieć odczyn kwaśny – większość gatunków i odmian nie toleruje pH wyższego niż 5,5.
I. Zaburzenia fizjologiczne
Chloroza
Jeśli blaszki liściowe rododendronów żółkną, podczas gdy nerwy pozostają zielone, krzewy cierpią na niedobór żelaza. Problem ten pojawia się na glebach ciężkich i zasadowych. Chorujące rośliny opryskujemy co 10 dni siarczanem magnezowym i żelazowym w stężeniu 0,1% oraz ściółkujemy nieodkwaszonym torfem.
Żółknięcie i zasychanie liści
Zmiany tego typu są najczęściej oznaką przesuszenia. Podczas przedłużających się braków deszczu podlewamy rododendrony. Unikamy sadzenia krzewów w sąsiedztwie drzew o płytkich systemach korzeniowych, z którymi musiałyby konkurować o wodę (m.in. kasztanowca, jesionu, brzozy czy lipy).
II. Choroby azalii
Biała gruboszowatość liści azalii
Na liściach roślin hodowanych w doniczkach wykształcają się zielone bądź czerwonawe guzy, które z czasem pokrywa biały nalot. Porażoną azalię należy wyrzucić razem z doniczką, ponieważ choroba ta jest nieuleczalna.
Fytoftoroza
Liście bledną, a potem brązowieją i zasychają, zwijając się łódeczkowato. Roślina pozbawiona asymilatów obumiera. Rdzawoczerwone przebarwienia można zaobserwować również na szyjce korzeniowej. Grzyb wywołujący chorobę rozprzestrzenia się przez wodę i zakażoną glebę, a wrotami infekcji są rany na korzeniach i szyjce korzeniowej. Porażone rośliny wykopujemy i palimy. Ziemię, w której rosły, należy odkazić preparatem Basamid 97 GR lub Previcur 607 SL. Azalie znajdujące się w pobliżu warto zapobiegawczo opryskać środkami Biosept 33 SL lub Acrobat MZ 69 WP. Rozwój patogenu ulega zahamowaniu dzięki wymianie podłoża na mieszankę kompostowanej kory i torfu. W kwaśnej glebie rozwijają się grzyby symbiotyczne, których obecność jest niezbędna do zachowania zdrowia rododendronów.
Opadanie liści
Azalie hodowane w doniczkach reagują w ten sposób na wszystkie gwałtowne zmiany środowiskowe, dlatego unikamy dużych wahań wilgotności, temperatury i oświetlenia.
Opieńkowa zgnilizna korzeni
Zbyt duża wilgotność podłoża sprzyja pojawieniu się opieńki miodowej. Jeśli krzewy gwałtownie więdną na wiosnę, należy przyjrzeć się podstawom pni i ziemi wokół chorych okazów. Grzybnie opieńki miodowej przyjmują postać białych płatów, osadzonych zazwyczaj na szyjce korzeniowej. W glebie natomiast można znaleźć grzybnię w postaci czarnych sznurów. Jesienią u podstawy obumarłych roślin pojawiają się też owocniki grzyba z miodowymi kapeluszami o średnicy ok. 5 cm. Azalie porażone przez opieńkę miodową należy jak najszybciej wykarczować i zniszczyć. Usuwamy też ziemię z okolic chorych krzewów.
Septorioza
Grzyb Septoria azaleae infekuje wilgotne liście azalii. Blaszki liściowe pokrywają się czerwono-brązowymi plamami i opadają, a zaatakowane przez patogen krzewy słabo kwitną. Aby ustrzec się choroby, unikamy zraszania roślin podczas podlewania. Porażone azalie opryskujemy środkami Rovral FLO 255 SC bądź Penncozeb 80 WP.
Szara pleśń
Tę szeroko rozpowszechnioną chorobę wywołuje grzyb Botrytis cinerea, który w ciepłych i wilgotnych warunkach zagraża zwłaszcza gęsto rosnącym siewkom. Niekiedy porażeniu ulegają też dorosłe rośliny. Na ich liściach pojawiają się duże, brunatne plamy, rozprzestrzeniające się w szybkim tempie. Ich powierzchnię pokrywa szary, pylisty nalot. Zmiany mogą występować też na pędach azalii. Chore rośliny spryskujemy preparatami Rovral FLO 255 SC, Sumilex 500 SC lub Topsin M 500 SC.
Zgnilizna twardzikowa kwiatów
Płatki porażonych kwiatów pokrywają się przezroczystymi, kleistymi plamami. Występują na nich czarne punkciki – sklerocja, będące przetrwalnikami grzyba Ovulinia azaleae. Najlepszy efekt przynoszą opryski profilaktyczne, które stosujemy wiosną, jeśli choroba wystąpiła w poprzednim sezonie. Skuteczne są środki Sarfun 500 SC i Rovral FLO 255 SC.
III. Szkodniki azalii
Mszyce
Występują na wierzchołkach pędów i młodych liściach azalii doniczkowych. Liście żółkną i pokrywają się nalotem grzybów sadzakowych, pędy przestają rosnąć, kwiaty natomiast mają zdeformowane płatki. Grzyby usuwamy zwilżoną ściereczką, a całe rośliny opryskujemy Pirimorem 500 WG. Jeśli rozpoczniemy zwalczanie zanim inwazja się nasili, do usunięcia mszyc może wystarczyć regularne spłukiwanie liści wodą.
Piędzik przedzimek
Jeśli brzegi liści oraz pąki azalii są wygryzione i widać rozpięte między nimi nici, na roślinach żerują gąsienice piędzika przedzimka. Jasnozielone larwy długości 25 mm zwalczamy w czasie wylęgu, na przełomie marca i kwietnia, stosując preparat Sumi-Alpha 050 EC.
Przędziorek chmielowiec
Zielonożółte pajęczaki atakują azalie w upalną i słoneczną pogodę. Wysysając sok z liści, powodują ich żółknięcie. Na powierzchni usychających liści można dostrzec delikatne pajęczyny. Na zabiegi chemiczne decydujemy się po przeprowadzeniu lustracji przy pomocy lupy. Jeśli na jednym liściu żerują więcej niż 2 przędziorki, stosujemy opryski środkami Nissorun 050 EC, Sanmite 20 WP albo Mitac 200 EC.
Roztocz truskawkowiec
Liście, na których żerują roztocza, szarzeją, marszczą się i więdną. Pasożyty rozmnażają się najintensywniej w temperaturze 15-20°C i przy wysokiej wilgotności powietrza. Po dostrzeżeniu pierwszych oznak ich bytowania opryskujemy rośliny akarycydem Sanmite 20 WP.
