- 1/3
- Następne
Profilaktyka
Babka zwyczajna zachwaszcza głównie ścierniska żytnie oraz koniczynę i lucernę. Często pojawia się również na trawnikach i boiskach. Jej zwalczanie jest zadaniem trudnym, gdyż roślina łatwo się rozmnaża i jest odporna na działanie niektórych substancji chemicznych. Po jej usunięciu pozostają też dość duże, wolne przestrzenie, na których w krótkim czasie pojawiają się inne gatunki chwastów. W ograniczeniu występowania babki zwyczajnej może pomóc właściwe nawożenie roślin użytkowych (najlepiej oparte na chemicznej analizie gleby), gdyż gatunek bardzo chętnie zasiedla stanowiska przenawożone azotem. W walce z babką pomoże też systematyczne usuwanie chwastów z terenów przylegających do upraw np. międzyrzędzi, pasów oddzielających, rowów, ścieżek. Mało efektywnym zabiegiem jest natomiast koszenie (np. trawnika, łąki, użytków zielonych).
Babka zwyczajna
Zwalczanie chemiczne
Jeśli mimo zastosowanych zabiegów profilaktycznych, babka zwyczajna pojawi się na trawniku lub wprawach roślin użytkowych dość licznie, może okazać się konieczne zastosowanie chwastobójczego środka chemicznej ochrony roślin (wybranego z aktualnego rejestru MRiRW). Obecnie do zwalczania babki zwyczajnej polecane są następujące preparaty: Bofix 260 EW, Golf Plus 540 SL, Landscaper Pro Weed control+ Fertilizer, Longbow, Mniszek 02 GR - Nawóz z odchwaszczaczem do trawnika, Mniszek 540 SL, Starane Trawniki 260 EW (trawniki, pola golfowe, boiska), Chwastox Trio 540 SL (pszenica ozima, pszenżyto ozime, żyto, jęczmień jary, owies, trawniki, pola golfowe, boiska). Na powierzchniach przeznaczonych pod uprawę roślin użytkowych, można też przed siewem zastosować preparaty totalne, zawierające glifosat np. Agrosar 360 SL, Atut 360 SL, Glifoherb 360 SL, Pilaround 360 SL, Roundup Żel. Niektóre z nich przeznaczone są także do stosowania w sadach. W razie potrzeby można też zdecydować się na środek przeznaczony do zwalczania chwastów wieloletnich dwuliściennych, zawierający jako substancję czynną MCPA, dikamba lub trichlopyr np. Chwastox Turbo 340 SL (wiele gatunków zbóż, kukurydza), Aminopielik D 450 SL, Aminopielik Super 464 SL, Aminopielik Tercet 500 SL, Lintur 70 WG (niektóre zboża), Fernando Forte 300 EC (użytki zielone). Wszystkie preparaty należy stosować w odpowiedniej fazie wzrostu roślin użytkowych lub na etapie przygotowania stanowiska pod ich uprawę (według zaleceń zamieszczonych w karcie użytkowej preparatu).
Właściwości lecznicze
Wprawdzie w uprawach roślin użytkowych oraz na trawnikach, babka zwyczajna jest dość uciążliwym chwastem, to jednak nie należy zapominać, że posiada też cenne właściwości lecznicze. Surowiec zielarski w postaci liści, zbiera się zwykle w czasie kwitnienia, pozyskując go z terenów wolnych od zanieczyszczeń (stanowiska naturalne, położone z dala od ciągów komunikacyjnych i od zanieczyszczeń miejskich). Liście babki są bogatym źródłem wielu cennych składników odżywczych jak np.: glikozydy (aukubinę, katalpol), cholina, adeina, enzymy (inwertynę, emulsynę), kwasy organiczne (min. cytrynowy, fumarowy, benzoesowy, cynamonowy), sole mineralne (magnez, potas, sód), śluzy, witaminy (A, C, K), garbniki, taniny i saponiny (kwas oleanolowy). Substancje te mają działanie przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, ściągające, powlekające i tamujące krwawienia, dlatego preparaty z udziałem babki zwyczajnej mają zastosowanie w leczeniu chorób górnych dróg oddechowych oraz chorób układu pokarmowego, a także pomagają łagodzić objawy zapalenia spojówek, brzegów powiek, gardła i jamy ustnej. Wspomagają też gojenie się ran oraz wrzodów i przyspieszają regenerację uszkodzonego naskórka (np. po oparzeniach). Preparaty z babki podnoszą też odporność organizmu na choroby wirusowe. Mimo swoich cennych właściwości leczniczych, babka zwyczajna w ziołolecznictwie jest mniej cenionym gatunkiem niż blisko z nią spokrewniona babka lancetowata.
Autor: Katarzyna Józefowicz
Bibliografia:
1. „Podręczny atlas chwastów” Prof. dr hab. Grzegorz Skrzypczak, dr Andrzej Blecharczyk, wyd. Medix Plus, Poznań 1996r.
2. „Atlas chwastów” inż. Adam Paradowski, wyd. Plantpress sp. z o.o., Kraków 2013r.
3. „Atlas chwastów” prof. dr Włodzimierz Tymrakiewicz, wyd. PWRiL, Warszawa 1976r.
4. „Atlas chwastów dla praktyków” Tomasz Czubiński, Adam Paradowski, Polskie Wydawnictwo Rolnicze Sp. z o.o., Poznań 2014r.
5. „Przewodnik do oznaczania krajowych roślin zielarskich” J. Mowszowicz, wyd. PWRiL, Warszawa 1983 r.
