- 1/3
- Następne
Opryski jabłoni
W sadach znajdujących się w pobliżu ognisk choroby wykonuje się zapobiegawcze opryski środkami ochrony roślin. W okresie nabrzmiewania pąków zabezpieczamy jabłonie preparatami miedziowymi Champion 50 WP bądź Cuproflow 375 SC (1,5 l/kg/ha). Jeśli zagrożenie zarazą ogniową jest duże, powtarzamy oprysk w czerwcu, w okresie opadania płatków kwiatów. W tej fazie możemy skorzystać z innych środków, np. Miedzianu 50 WP lub Miedzianu Extra 350 SC (0,75 l/kg/ha). Zabieg wykonujemy 2-3 razy w odstępach dwutygodniowych, opryskując drzewa razem z podkładkami. Skuteczne preparaty zalecane do stosowania po kwitnieniu to Copper Max 50 WP, Kocide 101 WP, Funguran-OH/A Plus/Forte 50 WP (0,75 l/kg/ha) i Kocide 2000 35 WG (1 l/kg/ha). W przypadku silnego porażenia ponawiamy opryski również po czerwcowym opadaniu zawiązków owocowych, zwłaszcza jeśli w tym czasie wystąpiły burze lub gradobicia.
Zaraza ogniowa na jabłoni (wikipedia.org, Peggy Greb)
Opryski gruszy
Podobnie jak w przypadku jabłoni, pierwszy oprysk wykonujemy w fazie nabrzmiewania pąków. Środki zarejestrowane dla gruszy to Champion 50 WP, Copper Max 50 WP, Cuproxat 345 SC (3 l/kg/ha) oraz Neoram 37,5 WG i Fungruan-OH/A Plus/Forte 50 WP (2 l/kg/ha). W razie konieczności zabieg powtarzamy w pełni kwitnienia i podczas opadania płatków, używając jednego z powyższych środków lub Miedzianu Extra 350 SC/50 WP. Przy dużym porażeniu przeprowadzamy opryski również w czerwcu, podczas opadania zawiązków owocowych i w okresie ich wzrostu. Dawki stosowanych preparatów zmniejszamy wtedy o połowę.
Antybiotyki takie jak Hortocyna 18 SP skutecznie zwalczają bakterię Erwinia amylovora, ale polskie prawo nie dopuszcza wykorzystywania ich w sadownictwie. Dozwolonym środkiem zwiększającym odporność drzew jest regulator wzrostu Regalis 10 WG. Stosujemy go po kwitnieniu, by ograniczyć długość przyrostów jabłoni i gruszy, a co za tym idzie – ilość tkanki podatnej na zakażenie.
Inne zabiegi profilaktyczne
Ryzyko wystąpienia zarazy ogniowej jest większe, jeśli w sadzie bytują szkodniki, które przenoszą bakterie – mszyce, miodówki, przędziorki lub pryszczarki. Lustracje mające na celu określenie ich liczebności rozpoczynamy w fazie zielonego pąka, a kończymy w czerwcu. Na obszarach występowania choroby należy zrezygnować z nawożenia roślin azotem, ponieważ silnie rosnące drzewa są bardziej podatne na zakażenie. Istotnym elementem profilaktyki jest również lekkie zakwaszenie gleby do pH 5,5-6,5 oraz zwiększenie dawek nawozów potasowych. Pamiętajmy, że rozprzestrzenianiu się choroby sprzyja zraszanie liści i pędów, dlatego też nie należy stosować nawadniania deszczowego. Cięcie letnie przenosimy na późniejszy termin bądź całkiem z niego rezygnujemy. Ponadto warto wycinać dziko rosnące rośliny, które mogą przenosić choroby – w pobliżu sadów i szkółek nie powinny rosnąć głogi.
Odmiany jabłoni i grusz podatne na zarazę ogniową
1. Jabłonie
- ‘Antonówka’
- ‘Braeburn’
- ‘Close’
- ‘Fireside Red’
- ‘Geneva Early’
- ‘Gloster’
- ‘Idared’
- ‘Jonagold’
- ‘Jonathan’
- ‘Ligol’
- ‘Spartan’
- ‘Szampion’
2. Grusze
- ‘Bera Hardy’
- ‘Bonkreta Williamsa’
- ‘Dicolor’
- ‘Faworytka’
- ‘General Leclerc’
- ‘Komisówka’
- ‘Paryżanka’
- ‘Trewinka’
- ‘Triumf Packhama’
Bibliografia
1. Fiedorow Z., Weber Z., Choroby roślin uprawnych, Bydgoszcz 1998, s. 142.
2. Grabowski M., Choroby drzew owocowych, Kraków 2014, s. 37-39.
3. Grabowski M., Deszczowy maj sprzyja chorobom, „Działkowiec”, nr 5/2007, s. 72-73.
4. Grabowski M., Zaraza ogniowa, „Działkowiec”, nr 5/2012, s. 73.
5. Łabanowski G., Orlikowski L., Soika G., Wojdyła A., Ochrona ozdobnych krzewów liściastych, Kraków 2000, s. 68-69.
6. Mika A., Sad dochodowy, Warszawa 2010, s. 174, 210.
7. Program Ochrony Roślin Sadowniczych 2014, red. Czarnocka A., Warszawa 2014, s. 83, 85, 93, 104, 114, 120, 128, 130-133.
8. Pusz W., Jak rozpoznać zarazę ogniową, „Mój Piękny Ogród”, nr 5/2009, s. 74.
9. Pusz W., Zaraza ogniowa – groźna choroba drzew owocowych, „Mój Piękny Ogród”, nr 5/2010, s. 78-79.
10. Sobiczewski P., Schollenberger M., Bakteryjne choroby roślin ogrodniczych, Warszawa 2002, s. 20-27.
Małgorzata Długosz