Zamiokulkas zamiolistny (Zamioculcas zamifolia)

Jesteś tutaj:

Zamiokulkas zamiolistny (Zamioculcas zamifolia)

3,3/5 (476 ocen)

Należący do rodziny obrazkowatych Zamioculcas zamiifolia pojawił się w sprzedaży zaledwie kilka lat temu, jednak wystarczyło to, aby stał się jedną z najbardziej rozpoznawalnych i powszechnie uprawianych roślin doniczkowych.

Zamiokulkas jest byliną, która niezwykłą popularność zyskała dzięki dekoracyjnym liściom oraz małym wymaganiom. Bez wątpienia można polecić ją początkującym miłośnikom roślin doniczkowych, a także osobom bardzo zapracowanym. Nawet przy niewielkim zaangażowaniu, można cieszyć się pięknem tych egzotycznych roślin.

W początkowym okresie zamiokulkas bardzo często mylony był z zamią i pod taką nazwą także można było go nabyć. Należy zauważyć, że podobieństwo zamiokulkasa do rodzaju zamia tak naprawdę jest niewielkie, choć na pierwszy rzut oka można mieć błędne wrażenie. Zamia, a przede wszystkim Zamia furfuracea zaliczana do rzędu sagowców, wyglądem zbliżona jest bardziej do palmy i bez wątpienia jest trudniejsza w uprawie.

W stanie dzikim Zamioculcas zamiifolia występuje w ciepłym klimacie wschodniej i południowej Afryki m.in. w Tanzanii. Porastając bardziej skaliste podłoże, musi sprostać trudnym warunkom, tym bardziej, że zacieniony jest przez inne wyższe rośliny. Zamiokulkasy doskonale radzą sobie w takich warunkach, tak więc w warunkach domowych także wykazują wyjątkową wolę życia, nawet przy znaczących zaniedbaniach na płaszczyźnie pielęgnacji.


Kilka uwag o budowie zamiokulkasa


Zamiokulkas jest rośliną zielną, która w uprawie doniczkowej osiąga od 30 do nawet 100 cm wysokości. Zazwyczaj wysokość rośliny jest niższa i sięga około 50- 60 cm. Mięsiste, pierzaste liście składają się z wielu jajowatych do eliptycznych, ciemnozielonych, skórzastych oraz błyszczących listków. W sezonie wegetacyjnym roślina może wytworzyć do kilku takich liści.

Część podziemną stanowi zwarte, jasnobrązowe, a zarazem spłaszczone kłącze. Zamiokulkas zamiolistny to sukulent, a mięsiste kłącze, ogonki liściowe (zazwyczaj mylnie określane jako łodyga) jak i skórzaste liście mają możliwość gromadzenia wody, dzięki czemu nawet przy dłuższym urlopie, nie należy martwić się o zamiokulkasa, gdyż roślina bez problemu da sobie radę. Kwiaty ukazują się rzadko w formie kremowej kolby z zieloną pochwą. Wyrastają bezpośrednio z kłącza i z pewnością będą nie lada atrakcją.

Zamiokulkas zamiolistny

Zamiokulkas zamiolistny

Wymagania zamiokulkasa


Już na samym początku opracowania wspomniano o tym, że zamiokulkas zamiolistny pochodzi z bardzo ciepłych, a zarazem suchych regionów świata. Uprawiając roślinę w mieszkaniu warto chociaż po części spełnić wymagania stanowiskowe zamiokulkasa. Z pewnością odpłaci się pięknym i bardzo estetycznym wyglądem.

Ponieważ zamiokulkas w naturalnym środowisku rośnie zazwyczaj przy rozproszonym świetle, lepiej unikać ustawiania go w takich miejscach, gdzie mógłby być narażony na bezpośrednie nasłonecznienie. Łatwo wówczas o poparzenia słoneczne, objawiające się brązowymi plamami na liściach. Z pewnością roślina nadaje się do uprawy na oknie wschodnim i zachodnim. Zbyt słoneczna wystawa nie musi być problem. W takim przypadku można roślinę ustawić dalej od okna, w głębi pomieszczenia. Zamiokulkas dobrze znosi także bardziej cieniste zakątki, choć przy większym zacienieniu słabiej rośnie.


Roślina wymaga ciepła, tak więc należy zapewnić jej dość wysokie temperatury na poziomie 20- 25 °C. Im wyższa temperatura tym częstsze i obfitsze podlewanie. W okresie zimowym temperatura nie powinna spadać poniżej 18°C .

Unikajmy przeciągów oraz temperatur na poziomie kilku stopni. Przy przedłużających się niskich temperaturach możemy stracić roślinę.

Podłoże z pewnością musi być żyzne, próchnicze i co jest bardzo ważne przepuszczalne (pH podłoża na poziomie 5-6). Rośliny giną, gdy zostaną przelane, tak więc warto zachować umiar, a samo podlewanie dostosować do indywidualnych potrzeb danej rośliny. W celu poprawienia przepuszczalności warto podłoże uzupełnić np. żwirem. Dobrym rozwiązaniem będzie zastosowanie bardziej przepuszczalnego podłoża do kaktusów.

Zamiokulkas zamiolistny - Zamioculcas zamiifolia

Zamiokulkas zamiolistny

Pielęgnacja zamiokulkasa


Pielęgnacja zamiokulkasa ogranicza się do podlewania, nawożenia, oczyszczania liści oraz przesadzania.

Podlewamy wyłącznie odwapnioną, letnią wodą, uważając przy tym, aby nie zachlapać liści wodą. Unikniemy wówczas mało estetycznych plam na liściach. Podlewamy jeżeli podłoże przeschnie. Zamiokulkas to sukulent, dlatego bardziej szkodzi mu nadmiar wody jak jej niedobory. Większość problemów związanych z uprawą tej byliny wynika z przelania rośliny, dlatego też odpowiednie podlewanie to podstawa, aby osiągnąć sukces w uprawie zamiokulkasa zamiolistnego. czytaj dalej...

Koniecznie zobacz