Wyczyniec łąkowy - opis, uprawa, wymagania i zastosowanie

Jesteś tutaj:

Wyczyniec łąkowy - opis, uprawa, wymagania i zastosowanie

3,4/5 (79 ocen)

Wyczyniec łąkowy (Alopecurus pratensis) nazywany też „lisim ogonem”, jest wartościową, chociaż rzadko uprawianą rośliną trawiastą. W Polsce gatunek jest dość pospolity, ale najliczniej występuje na obszarze niżu. Można go również spotkać na terenie Azji, Afryki Północnej i Europy. Liczebność wyczyńca łąkowego na stanowiskach naturalnych jest ograniczana przez osuszanie terenów okresowo zalewanych, na których pojawia się najchętniej. Trawa preferuje głównie gleby zasobne w składniki pokarmowe (przede wszystkim w fosfor, potas i azot), żyzne, świeże, przepuszczalne i wilgotne. Nie znosi wody stojącej, ale bardzo lubi okresowe podtopienia, dlatego chętnie zasiedla brzegi rzek, wilgotne łąki oraz stanowiska w pobliżu zbiorników wodnych. Dobrze czuje się także na terenach nawożonych gnojowicą lub w pobliżu ścieków, z których bardzo sprawnie pobiera substancje odżywcze.

Wyczyniec łąkowy nie jest szczególnie wymagający w stosunku do odczynu podłoża, dlatego może zasiedlać zarówno gleby kwaśne jak i zasadowe. Na odpowiednich stanowiskach, może stać się rośliną ekspansywną, wypierającą inne gatunki traw. W sprzyjających warunkach roślina jest zimotrwała i zachowuje swoją barwę aż do kolejnej wiosny. Wyczyniec jest też odporny na niskie temperatury, niekorzystne warunki klimatyczne (w tym długo zalegającą, grubą pokrywę lodową), bardzo wcześnie rozpoczyna wiosenną wegetację i nie jest wrażliwy na wiosenne przymrozki. Źle natomiast znosi przesuszanie, zacienienie, jałowe podłoża, udeptywanie i ugniatanie.

Wyczyniec łąkowy

Wyczyniec łąkowy


Zastosowanie


Wyczyniec łąkowy uznawany jest za bardzo wartościową trawę pastewną, jednak zwykle nie jest gatunkiem uprawnym, ze względu na znikomą dostępność jego nasion. Nie nadaje się na pastwiska, gdyż nie znosi udeptywania i ugniatania, ale bardzo dobrze sprawdza się jako trawa łąk wielokośnych, szczególnie zakładanych na terenach żyznych i okresowo zalewanych oraz jako trwały komponent użytków zielonych. Wyczyniec bardzo wcześnie rozpoczyna wiosenną wegetację, dobrze znosi częste koszenie i szybko odrasta po ścięciu. Jest też gatunkiem o dużej smakowitości, dlatego należy do traw chętnie zjadanych przez zwierzęta gospodarskie. Jego skład chemiczny jest jednak dość zróżnicowany i w znacznej mierze zależy od fazy rozwojowej trawy. Młode pędy wyczyńca są źródłem białek, cukrów i soli mineralnych (głównie potasu, w mniejszej ilości również fosforu, wapnia i magnezu) oraz posiadają dużą smakowitość i strawność. Od chwili wydania pędów generatywnych, w roślinie wyraźnie zwiększa się jednak stężenie substancji ciężkostrawnych, takich jak celulozy, hemicelulozy i ligniny oraz radykalnie spada jej wartość odżywcza (pędy twardnieją) i zmniejsza się strawność. Na stanowiskach zasobnych w azot, w pędach mogą się też gromadzić szkodliwe azotany. Z tego względu na paszę przeznacza się jedynie młode pędy, ścinane jeszcze przed kwitnieniem trawy. Stanowisk przeznaczonych pod uprawę wyczyńca, nie należy też nadmiernie nawozić azotem.


Materiał siewny


Największa trudność w uprawie wyczyńca łąkowego, polega na uzyskaniu z gatunku materiału siewnego. Trawa zakwita wcześnie, ale dość nierównomiernie, ma również tendencję do szybkiego osypywania dojrzałych ziarniaków. Z tego względu bardzo trudno określić optymalny termin zbioru nasion, co z kolei prowadzi do wysokich strat dojrzałych ziarniaków.


Odmiany


Wyczyniec łąkowy jest jednak nie tylko wartościową trawą paszową, ale też ciekawą rośliną ozdobną. Obecnie w uprawie najczęściej spotyka się jedną jego odmianę - „Aureovariegatus”. Ta ciekawa roślina dorasta do ok. 30 – 40 cm. wys. i tworzy kwiatostany dochodzące do ok. 60 – 70 cm. wys. (kwitnie od kwietnia do lipca). Jej zielone liście w kępie mają pokrój fontannowy i są ozdobione podłużnymi, ciemnożółtymi pasami. Dla wyczyńca należy przeznaczyć stanowisko słoneczne lub tylko lekko ocienione oraz żyzną, wilgotną, próchniczą glebę. Trawę najlepiej uprawiać w pobliżu oczek wodnych i na kwietnych, wilgotnych łąkach. Można ją również wykorzystywać jako roślinę zadarniającą i okrywową. czytaj dalej...

Koniecznie zobacz