Uprawa tulipanowca amerykańskiego - odmiany, wymagania, rozmnażanie i zastosowanie

Jesteś tutaj:

Uprawa tulipanowca amerykańskiego - odmiany, wymagania, rozmnażanie i zastosowanie

3,8/5 (38 ocen)
Jeśli posiadamy w ogrodzie sporo wolnego miejsca i nie bardzo wiemy, jak je zagospodarować, warto rozejrzeć się za interesującymi gatunkami drzew ozdobnych. Na rynku ogrodniczym dostępnych jest wiele ciekawych propozycji, a wśród nich na szczególną uwagę zasługuje tulipanowiec amerykański (Liriodendron tulipifera), który mimo swojej niezaprzeczalnej urody jest w naszym kraju nadal stosunkowo mało popularny.
 

Opis

 
Tulipanowiec amerykański ma niewiele wspólnego z tulipanami, chociaż to właśnie od nich przyjął swoją nazwę rodzajową. Wprawdzie jego kwiaty faktycznie przypominają wyglądem kwitnące tulipany, ale na tym podobieństwa obu roślin się kończą. Tulipanowiec to bardzo duże i okazałe drzewo, które w swojej ojczyźnie może dorastać nawet do 60 m wysokości, a w Polsce osiąga ok. 20-30 m. Początkowo jego pokrój jest dość luźny i rozłożysty, z czasem jednak korona ulega zwężeniu i staje bardziej wysmukła. Późną wiosną (VI-VII) na końcach pędów rozwijają się pojedyncze, dość duże, obupłciowe, kielichowate i miododajne kwiaty, przypominające wyglądem tulipany. Ich płatki mają kremowo-zieloną lub żółto-kremową barwę i są ozdobione szeroką pomarańczową smugą. Wewnątrz korony znajdują się żółte pręciki, które u tego gatunku są wyjątkowo duże. Kwiaty pojawiają się po raz pierwszy dopiero na starszych, pięcio- lub dziesięcioletnich drzewach i nie są zbyt dobrze widoczne spomiędzy liści. To właśnie te liście – oryginalne i atrakcyjnie uformowane – pozostają niezawodną ozdobą rośliny przez cały sezon. Ich budowa jest dość nietypowa, dlatego stanowią największy walor dekoracyjny tulipanowca. Są duże, gładkie i podzielone na cztery równe, zaostrzone klapy. Latem mają barwę jasnozieloną, jesienią natomiast przebarwiają się na piękny, złotożółty kolor, po czym – niedługo przed nastaniem zimy – opadają. Poza kwiatami oraz liśćmi uwagę zwraca również szaro-srebrzysto-brunatna, spękana kora, która nadaje drzewu szczególnego uroku.
 

Odmiany

 
Tulipanowce amerykańskie występują w kilku interesujących odmianach, różniących się między sobą rozmiarami, barwą liści oraz kolorem kwiatów. Wśród najciekawszych propozycji należy wymienić między innymi „Aureomarginatum” o pięknych, dużych, zielonych liściach z szerokimi, kremowymi obwódkami, dorastająca do wysokości podobnej jak gatunek. Godzien uwagi jest również „Edward Gursztyn” – odmiana karłowa, szczepiona na podkładce, zwykle dorastająca do ok. 3-4 m wysokości i posiadająca ładną, regularną, kulistą koronę oraz ciekawe, zielone, niezbyt duże liście o lekko zaokrąglonych klapach. Nie mniej dekoracyjny jest, „Jackson”,którego liście pozostają żółte przez większą część sezonu, oraz „Fastigiata” dorastająca do ok. 20-25 m wysokości i charakteryzująca się oryginalnym, kolumnowym pokrojem.
 

Uprawa i wymagania

 
Tulipanowiec amerykański nie sprawia zbyt wielu kłopotów uprawowych, o ile spełnimy jego oczekiwania w kwestii stanowiska. Dorosłe drzewo jest dostatecznie odporne na niskie temperatury panujące w naszym kraju, jednak młode egzemplarze przez kilka pierwszych lat po posadzeniu wymagają zimowego okrycia, gdyż często przemarzają. Tulipanowiec oczekuje również ciepłego, zacisznego i słonecznego stanowiska oraz żyznego, stosunkowo wilgotnego i przepuszczalnego podłoża. Nie znosi suszy, zalewania korzeni ani zbitej i ciężkiej gleby, dlatego ziemia w miejscu przeznaczonym pod jego uprawę powinna być świeża i przepuszczalna. Pomimo iż tulipanowce amerykańskie to bardzo duże drzewa, ich mięsiste systemy korzeniowe są dość delikatne i trudno regenerują się po uszkodzeniach. Z tego względu młode rośliny poleca się sadzić razem z bryłą korzeniową od razu na miejsce stałe. Najlepszym terminem na sadzenie w ogrodzie jest wiosna, gdyż drzewo potrzebuje kilku ciepłych miesięcy na przyjęcie się w nowym miejscu i przygotowanie do zimy.
 

Rozmnażanie

 
Tulipanowce amerykańskie można rozmnażać zarówno za pomocą nasion (które wymagają jednak uprzedniej stratyfikacji w niskich temperaturach), jak i przez szczepienie, jednak w uprawie amatorskiej wykorzystuje się zwykle tę drugą metodę, gdyż rośliny uzyskane z nasion kwitną bardzo późno (nawet po 20-30 latach) i nie zawsze zachowują cechy odmianowe.
 

Zastosowanie

 
Tulipanowiec amerykański nie jest szczególnie wrażliwy na choroby i szkodniki ani na zanieczyszczenia miejskie, dlatego z powodzeniem można go sadzić w parkach i na skwerach. Pięknie prezentuje się również w dużych ogrodach jako soliter na tle zielonego trawnika lub jasnej ściany budynku. Ze względu na niepełną mrozoodporność nie poleca się jednak jego uprawy w chłodniejszych rejonach Polski.
 
Autor: Katarzyna Józefowicz

Koniecznie zobacz