- 1/7
- Następne
Wśród wielu sukulentów, jakie uprawiamy w naszych mieszkaniach, na szczególną uwagę zasługuje kalanchoe nazywana też żyworódką pierzastą. Rodzaj ten liczy sobie aż kilkadziesiąt gatunków, niekiedy znacznie różniących się między sobą wyglądem. Wszystkie żyworódki należą jednak do tej samej rodziny gruboszowatych, a ich cechą wspólną jest między innymi zdolność rozmnażania się za pomocą maleńkich sadzonek, pojawiających się na brzegach mięsistych liści. Jeden z gatunków, kalanchoe pierzaste lub też żyworódka pierzasta (Kalanchoe pinnata), jest szczególnie ceniony, gdyż posiada wiele cennych właściwości leczniczych.
Właściwości lecznicze
Już w starożytnych Chinach traktowano żyworódkę jako wartościową roślinę leczniczą i chętnie wykorzystywano ją w medycynie ludowej. Obecnie również docenia się jej właściwości lecznicze, z których można korzystać zarówno na własna rękę (np. w postaci nalewek, świeżego soku lub okładów z liści) jak również sięgać po preparaty farmakologiczne z udziałem rośliny.
Żyworódka w swoim soku zawiera ogromne bogactwo wartościowych składników w tym witamin i mikroelementów, a jej możliwości lecznicze są naprawdę imponujące. Sok z żyworódki ma działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybiczne, przeciwwirusowe, przeciwzapalne, lekko znieczulające, ściągające i regenerujące, dlatego często jest stosowany w leczeniu rozmaitych schorzeń skóry takich jak: łupież, trądzik, grzybice, oparzenia, trudno gojące się rany, egzemy, owrzodzenia, brodawki, stany zapalne, wrzody, liszaje czy odleżyny. Preparaty z żyworódki można również stosować wewnętrznie (pijąc sok lub nalewkę), w przypadku schorzeń układu pokarmowego (np. nieżytów, owrzodzeń), infekcji górnych dróg oddechowych (anginy, przeziębienia, grypy, zapalenie gardła i krtani, choroby wirusowe) oraz chorób alergicznych w tym również astmy.
Żyworódka pierzasta
Wymagania uprawowe
Żyworódka pierzasta nie jest rośliną trudną w uprawie, ale jak każdy sukulent, ma pewne bardzo szczególne wymagania. Aby w naszych mieszkaniach prawidłowo się rozwijała, oczekuje naprawdę widnego i ciepłego stanowiska (temperatura zimą nie powinna spadać poniżej 15°C, latem nie powinna być natomiast wyższa niż ok. 22-25°C ). Dlatego okno południowe zimą lub wschodnie i zachodnie latem będą dla roślin miejscami jak najbardziej odpowiednimi.
Z powodu dużych wymagań co do ilości światła, kłopoty w uprawie mogą pojawić się w okresie zimowym, kiedy dni są stosunkowo krótkie, a słońca jest niewiele. Wtedy niedoświetlone żyworódki często karleją i wyciągają się, co jednak zmienia się radykalnie z nastaniem wiosny. Co ciekawe, kalanchoe są roślinami dnia krótkiego, a więc zakwitają tylko wtedy, kiedy dzień nie trwa dłużej niż 10 godz. Dlatego też aby doczekać się kwiatów, należy zimą bardzo starannie ocieniać roślinę np. torebką papierową (nawet światło żarówki może mieć niekorzystny wpływ na zawiązywanie kwiatów) ok. 14 godzin dziennie (np. od 18 wieczorem do 8 rano). Po ok. 3-4 tygodniach zaciemniania na roślinie powinny pojawić się kwiaty. W przypadku kalanchoe pierzastego wysiłek włożony w odpowiednią opiekę może zaowocować bardzo oryginalnymi, dzwonkowatymi kwiatami, które powinny pojawić się na roślinie w miesiącach XII-II. czytaj dalej...
