Uprawa i właściwości mięty

Jesteś tutaj:

Uprawa i właściwości mięty

3,4/5 (235 ocen)

Mięta pieprzowa (Mentha piperita)

Mięta pieprzowa uprawiana jest w wielu krajach m.in. w Polsce, Francji, Włoszech, Wielkiej Brytanii, Rosji i USA. Powstała w wyniku skrzyżowania mięty kłosowej z miętą nawodną. Gatunek ten jest szczególnie ceniony przez miłośników terapii ziołowej. Posiada wysoko nabiegłe, czerwone łodygi z naprzeciwległymi, owalnymi, ząbkowatymi  i ostro zakończonymi liśćmi. Zazwyczaj osiąga około 50-70 cm wysokości. Kwiaty ukazujące się w lecie zebrane są w cylindryczne, wierzchołkowate kwiatostany koloru różowofioletowego.

Możemy wyróżnić odmiany mięty pieprzowej, jak np.: logee i cytrynowa.

Mięta zielona (Mentha spicata)

Podobnie, jak mięta pieprzowa osiąga około 50-70 cm wysokości. Liśce są lancetowate z wyraźnie piłkowatym obrzeżem. Po roztarciu wydzielają silny cząbrowo-jabłkowy zapach, który różnić się może w zależności od ziemi w której jest uprawiana. W czerwcu-sierpniu ukazują się niewielkie purpurowokarmazynowe kwiaty zebrane w walcowate kłosy.

Mięta (Mentha)

Mięta

Mięta długolistna (Mentha longifolia)

Posiada szaro owłosione, lancetowate i ząbkowane liście. Kwiatostan jest gęsty i walcowaty, ukazuje się w lecie. W stosunku do pozostałych gatunków pachnie dosyć słabo. Występuje na terenie całej Polski. Osiąga wysokość ok. 30-90 cm.

Mięta polna (Mentha arvensis)

Mięta polna osiąga owłosioną, rozgałęzioną lub pojedynczą łodygę, która osiąga 10-40 cm. Liście są podługowate do jajowatych, piłkowane, wyraźnie ogonkowe z 2-6 parami nerwów bocznych. Kwiaty w niby okółkach. W środowisku naturalnym występuje na terenach podmokłych. Okres kwitnienia przypada w lecie.

Mięta nawodna (Mentha aquatica)

Posiada liście jajowatolancetowate i ogonkowe. Kwiatostan jest główkowaty z kielichem rurkowatym. Osiąga około 20-140 cm wysokości. Preferuje stanowisko wilgotne, szczególnie na brzegach wód.

Doskonałe nasiona mięty dostępne są w tym sklepie

 

Piotr Sikora

Koniecznie zobacz