- 1/2
- Następne
Najlepiej ukorzeniają się sadzonki, pobrane z silnych i zdrowych pędów tegorocznych. Do sadzonkowania nie nadają się natomiast pędy wiotkie, słabe lub wybujałe, gdyż ukorzeniają się bardzo trudno i często gniją. Prawidłowa sadzonka powinna być zwarta, gęsta, krótka i posiadać u podstawy fragment kory (piętkę). Piętkę należy delikatnie naciąć i zanurzyć w ukorzeniaczu, co znacznie przyspieszy proces tworzenia się korzeni. Przygotowaną w ten sposób sadzonkę, umieszczamy w wilgotnym, przepuszczalnym podłożu (mieszanka piasku z odkwaszonym torfem), a pojemnik z sadzonkami ustawiamy w szklarni, tunelu lub inspekcie.
| Zobacz także: Tuje kolumnowe i kuliste |
Sadzonki ukorzeniają się nawet przez kilka miesięcy, dlatego ważne jest, aby zapewnić im w tym czasie odpowiednie warunki: temperaturę powyżej zera, wilgotne powietrze i cieniowanie (sadzonki narażone na nasłonecznienie, mogą się nie ukorzenić). Ponieważ rośliny są w tym okresie bardzo podatne na zagniwanie i choroby grzybowe, należy je podlewać bardzo umiarkowanie i od czasu do czasu wietrzyć pomieszczenie, w którym się znajdują.
Nieco mniejsze znaczenie ma natomiast rozmnażanie generatywne, gdyż rośliny pozyskane z nasion, zwykle nie zachowują cech odmianowych egzemplarza matecznego.
Zagrożenia w uprawie
Podobnie jak inne odmiany żywotników, także tuje „Brabant” narażone są na zagrożenia ze strony chorób i szkodników. Najczęstszymi problemami w uprawie są choroby grzybowe, takie jak: fuzarioza, szara pleśń, plamistość łusek, opieńkowa zgnilizna korzeni oraz najgroźniejsza, ale na szczęście dość rzadko spotykana – fytoftoroza. Żywotnikom mogą również zagrażać szkodniki (np. miodownica żywotnikowa, przędziorek sosnowiec, misecznik), nieodpowiednie warunki uprawowe (np. zbyt zacienione stanowisko, przesuszone podłoże, nadmierne zasolenie gleby) lub pogodowe (np. długotrwała susza).
Zastosowanie
Tuja „Brabant” nie jest szczególnie atrakcyjną odmianą do sadzenia w kompozycjach rabatowych, doskonale jednak nadaje się do tworzenia szpalerów i formowanych żywopłotów. Systematycznie przycinana znakomicie się zagęszcza i tworzy znacznie mniej nieatrakcyjnych szyszek. Zabieg cięcia najlepiej przeprowadzać dwa razy w sezonie: pierwszy raz wczesną wiosną (III-IV – skrócenie ubiegłorocznych pędów o połowę), drugi raz natomiast latem (VII-VIII – skrócenie przyrostów tegorocznych, również o połowę). Tui nie powinno się ciąć później niż w sierpniu, gdyż rośliny mogą nie zdążyć zregenerować się przed zimą, co mogłoby znacznie osłabić ich odporność na niskie temperatury. Tuje przeznaczone na żywopłot powinno sie sadzić co 60-70 cm., dzięki czemu rośliny ładnie się rozrosną i stworzą gęstą, zieloną ścianę.
Autor: Katarzyna Józefowicz
