- 1/2
- Następne
Krzewy iglaste to bardzo lubiane i chętnie uprawiane rośliny ozdobne. Wykorzystuje się je do tworzenia ciekawych kompozycji rabatowych, obwódek lub zimozielonych żywopłotów. Zwykle ich sadzonki kupuje się w szkółkach lub w centrach ogrodniczych, ale można także spróbować samodzielnie rozmnożyć rośliny. Zabieg wymaga wprawdzie dużo czasu i nie zawsze jest łatwy do przeprowadzenia, ale jego efekty mogą nas bardzo pozytywnie zaskoczyć. Poza tym rozmnażanie iglaków we własnym zakresie pozwoli zaoszczędzić wydatków na nowe krzewy, co jest szczególnie istotne, gdy planujemy założyć iglasty żywopłot.
Rozmnażanie iglaków za pomocą sadzonek
Podstawowym sposobem na rozmnażanie roślin iglastych jest sadzonkowanie fragmentów pędów pobranych z egzemplarza matecznego. Metoda nie jest skomplikowana i gwarantuje zachowanie u potomstwa charakterystycznych cech odmianowych, ale wymaga nieco czasu i cierpliwości. Jej powodzenie uzależnione jest od prawidłowego i terminowego pobrania sadzonek oraz zapewnienia roślinom właściwych warunków ukorzeniania. Z sadzonek pędowych możemy rozmnażać większość roślin iglastych: żywotniki (tuje), cisy, jałowce, cyprysiki (groszkowy i Lawsona), świerki (odmiany), kosodrzewinę (odmiany), choiny.
Termin i sposób pobierania sadzonek
Sadzonki pobiera się zwykle po zakończeniu intensywnego wzrostu czyli późnym latem lub wczesną jesienią (VIII-IX). Jedynie w niektórych przypadkach poleca się termin wiosenny (w VI pobieramy sadzonki z karłowych odmian świerka), a czasem także zimowy (np. choina). Technika pobierania sadzonek ma duży wpływ na powodzenie całego procesu rozmnażania, gdyż źle przycięte pędy nie ukorzenią się wcale lub szybko zgniją. U większości gatunków sadzonki pędowe należy pozyskiwać ze szczytowych, zdrewniałych odcinków tegorocznych pędów bocznych wraz z fragmentem starszej kory u podstawy czyli tzw. piętką (z wyjątkiem odmian kolumnowych, u których sadzonki pobieramy wyłącznie z wierzchołkowych pędów przewodnika). Można odcinać je ostrym nożem lub wyłamać wraz z kawałkiem kory, której nadmiar usuwa się sekatorem. Sadzonek nie należy pobierać z gałązek wybujałych, niedoświetlonych, chorych, słabych lub położonych w środku krzewu. Właściwa sadzonka powinna być zwarta, intensywnie zielona i lekko zdrewniała, a jej wielkość dostosowana do wymagań danego gatunku lub odmiany (np. u żywotników i cyprysików wynosi od 10-15 cm., u karłowych odmian świerka ok. 5-8 cm.).
Iglaki w szkółce
Warunki ukorzeniania sadzonek
Po pobraniu sadzonki, podstawę pędu oczyszcza się z nadmiaru igieł, zanurza w odpowiednim preparacie do ukorzeniania tzw. ukorzeniaczu (najlepiej IBA lub NNA) i umieszcza w skrzynce wypełnionej torfem zmieszanym z piaskiem. Pojemnik z sadzonkami ustawia się w mnożarce, szklarni lub inspekcie, zapewniając roślinom podwyższoną wilgotność powietrza i umiarkowaną wilgotność podłoża. W szklarni nad roślinami warto ustawić namiot foliowy, zapieniający sadzonkom dostateczną wilgotność. Należy jednak pamiętać, że zarówno namiot jak i zamykany inspekt trzeba systematycznie wietrzyć, gdyż w przeciwnym razie sadzonki mogą szybko zacząć gnić lub chorować. Podczas ukorzeniania, może być też potrzebny zabieg chemiczny z wykorzystaniem jednego z polecanych środków ochrony roślin, zabezpieczający sadzonki przed chorobami grzybowymi np. szarą pleśnią. czytaj dalej...
