- 1/3
- Następne
Bukszpan jest rośliną długowieczną, zimozieloną, należącą do rodziny bukszpanowatych. W Polsce najczęściej uprawianym gatunkiem bukszpanu jest Buxus sempervirens L, chociaż w obrębie rodzaju występuje jeszcze kilkadziesiąt innych gatunków.
Dzięki różnorodności bukszpanu, można tym krzewem obsadzić każdy ogród. W niewielkich ogrodach bukszpan sadzi się jako pojedynczy krzew, a na większych obszarach zielonych najczęściej wykorzystuje go się na żywopłot. Bukszpan, w zależności od gatunku może przybierać niski pokrój, bądź pokaźne rozmiary (najwyższe okazy wyrastają do 2 m). Rośnie bardzo wolno (roczny przyrost to ok. 10 cm), dlatego nie trzeba się martwić o częste przycinanie i intensywną pielęgnację.
Ciekawym rozwiązaniem jest uprawianie bukszpanu w połączeniu z innymi roślinami, na przykład z innymi krzewami, bylinami lub różami. W dawnych czasach bukszpanem ozdabiano ogrody klasztorne oraz dziedzińce pałaców książąt i arystokratów. W XX w bukszpan został w zasadzie zapomniany, ale teraz wraca do łask ze względu na niskie wymagania uprawowe tej rośliny. Bukszpan dobrze reaguje na zmienne warunki atmosferyczne, zachowuje świeży wygląd przez cały rok i jego pielęgnacja w zasadzie ogranicza się do przycinania rośliny i chronienia jej przez mrozami. Bardziej doświadczeni ogrodnicy formują z bukszpanu różnorodne kształty poprzez cięcie dekoracyjne. Najbardziej efektowne u tych roślin są błyszczące, delikatne, drobne liście, które przybierają kolor ciemnozielony lub żółtozielony. Bukszpan kwitnie od kwietnia do maja.
Termin rozmnażania i cięcie
Bukszpan jest rośliną bardzo prostą w rozmnażaniu – wystarczy ukorzenić młode pędy krzewu. W tym celu, wczesną wiosną bądź późnym latem (koniec sierpnia), odcinamy młode, niezdrewniałe pędy z nowych przyrostów. Oderwany pęd wraz ze stopką, która łączyła go z rośliną, powinien mieć długość ok. 10 cm. Pobieranie pędów ze stopką jest bardzo ważne, ponieważ w ten sposób roślina się łatwiej ukorzeni.
Sadzonka bukszpanu
Ukorzenianie
U nasady pędu usuwamy wszystkie listki (ok. 1/3 długości pędu) i przycinamy wierzchołek. Na końcówkę pędu stosujemy ukorzeniacz dla roślin niezdrewniałych, a następnie umieszczamy sadzonkę w mieszance piasku z torfem bądź w glebie o odczynie obojętnym (pH w granicach 7,0). Doniczkę ustawiamy w miejscu oświetlonym, ale nie bezpośrednio narażonym na promienie słoneczne. Roślinę podlewamy i staramy się zachować wysoką wilgotność poprzez spryskiwanie sadzonki wodą.
Roślinka szybciej się ukorzeni, jeżeli zapewnimy jej tzw. „efekt szklarni”. W tym celu przykrywa się sadzonkę szklanym bądź plastikowym naczyniem, np. pięciolitrową butelką po wodzie z uciętym dziubkiem. Wysoka temperatura i wilgotność utrzymana wewnątrz pojemnika sprawi, że sadzonka szybko wypuści korzenie.
Wysadzanie do gruntu
Kiedy na pędzie pojawią się nowe listki możemy uznać, że sadzonka się ukorzeniła. Zimą należy przenieść doniczki do pomieszczenia o stałej, plusowej temperaturze, z dostępem do światła. W tym okresie należy również ograniczyć podlewanie. czytaj dalej...
