- 1/8
- Następne
Rosiczka (Drosera) jest owadożerną rośliną, która należy do rodziny rosiczkowatych, obejmującej trwałe, rosnące w mchu torfowcu rośliny. Jej naturalnym środowiskiem są tereny Japonii, Chin, Tajwanu, Australii i Nowej Zelandii, gdzie panuje klimat subtropikalny i tropikalny. Niektóre gatunki, spośród około 150, rosną dziko na europejskich torfowiskach. W Polsce uprawia się tylko cztery rośliny z rodzaju Drosera: rosiczkę okrągłolistną (D. rotundifolia), rosiczkę długolistną (D. anglica), rosiczkę pośrednią (D. intermedia), a także rosiczkę owalną (D. x obovata). Nazwa byliny wywodzi się od greckich słów: drosos – rosa lub droseros – zwilżony rosą. Rosiczka jest rośliną samożywną i cudzożywną, stanowiąc tym samym ciekawy obiekt do obserwacji oraz pożyteczną roślinę do uprawy.
Charakterystyka
Wśród roślin owadożernych wyróżnia się trzy grupy: rośliny z urządzeniami chwytnymi działającymi jak wilcze doły, rośliny z urządzeniami chwytnymi w postaci dwóch szybko zamykających się klapek oraz rośliny z urządzeniami chwytnymi wydzielającymi lepki śluz. Do tej ostatniej grupy zalicza się rosiczkę. Rosiczki są roślinami wieloletnimi, czasem jednorocznymi. Bylina składa się z płaskiej rozety liści i wzniesionego pędu kwiatowego osiągającego długość do 30 cm.
Liście rosiczki o długości 2 cm są odziomkowe, łopatkowate w kolorze zielono-czerwonym. Dodatkowo pokryte są włoskami gruczołowymi oraz lepką wydzieliną. Liście pełnią funkcję pułapki na owady, a lepka wydzielina zawiera substancje trawiące. Białoróżowe, czasem fioletowe, kwiaty, które zdobią roślinę mają kształt promienisty i miseczkowaty, a ich średnica wynosi 2 cm. Kwitnienie odbywa się od maja do sierpnia. Owocem rośliny są torebki.
Rosiczka
Mechanizm owadożerny
Rosiczka wabi, chwyta, a następnie trawi swoje ofiary gruczołami pokrywającymi liście. Roślina charakteryzuje się małymi, owalnymi i tworzącymi przyziemną rozetę liśćmi, które pokrywają czułka. Na nich z kolei umieszczone są guzki wydzielające lepką ciecz o zapachu miodu i enzymy trawiące białko. To właśnie te krople cieczy błyszcząc w słońcu oraz swoim zapachem wabią owady, które siadają na liściach rośliny i natychmiast się do nich przyklejają. Mechanizm chwytny rosiczki polega na zgięciu się czułek, co powoduje że owad wpada do kleistej cieczy. Po strawieniu ofiary czułki powracają do swojego pierwotnego położenia.
Rosiczka okrągłolistna
Uprawa
Na miejsce uprawy rosiczki doniczkowej warto wybrać dobrze oświetlone stanowisko, ale nie w pełnym słońcu, bo roślina lepiej wzrasta w półcieniu. W pomieszczeniu powinna panować bardzo duża wilgotność powietrza. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy wilgotność jest odpowiednia, doniczkę z rosiczką możemy umieścić w obszernym, szklanym naczyniu. Od czasu do czasu bylinę warto zraszać, ale nie jest to metoda na trwałe polepszenie wilgotności powietrza. Wymagana temperatura dla byliny to około 20°C w okresie letnim, zaś zimą w granicach 15°C. Doniczka do uprawy rośliny powinna mieć średnicę około 15 cm.
Do stworzenia odpowiedniego podłoża potrzebny jest torf i drobny żwir akwarystyczny, które łączymy w proporcji 2:1. Po wsadzeniu rośliny powierzchnię ziemi pokrywamy mchem torfowcem. Tak przygotowaną doniczkę z rośliną wstawiamy do pojemnika z wodą. Wilgotność wokół rosiczki ma ogromny wpływ na powstawanie kropelek cieczy na włoskach czuciowych. Roślina przyzwyczajona jest do takich mokrych warunków, ponieważ w swoim naturalnym środowisku rośnie na terenach bagiennych.
Rosiczka długolistna
Pielęgnacja
Rosiczka, jak już wcześniej wspomniano, lubi dużą wilgotność, dlatego należy o nią dbać, wstawiając jej doniczkę do pojemnika z wodą. Podlewanie rośliny polega na wlewaniu na podstawkę wody destylowanej, przegotowanej lub deszczówki. Podłoże musi być stale wilgotne, nie wolno dopuścić do jego przesuszenia. czytaj dalej...
