- 1/2
- Następne
Boczniaki (łac. Pleurotus sp., ang. Oyster mushroom) to bardzo popularne grzyby kapeluszowe cenione za swój doskonały smak. Są wykorzystywane w wielu kuchniach świata, gdyż są to grzyby kosmopolityczne – t.j. występują w naturalnych warunkach w różnych rejonach Świata (w lasach Europy, obu Ameryk i Azji). W Polsce najczęściej możemy spotkać dziko-rosnącego boczniaka ostrygowatego (Pleurotus ostreatus), mimo że występuje powszechnie to niewiele osób potrafi go rozpoznać. Tworzy duże kapelusze (owocniki) szerokości od 5 do 30 cm, za młodu są ciemnoszare lub stalowo błękitne, na starość szarobrązowe. Występują w kępach na bokach pni topoli, buka lub olchy. Rosną tylko na martwym drewnie. Inne gatunki boczniaków mają różne zabarwienie owocników, wszystkie charakteryzują się szybkim wzrostem, dużą ekspansywnością, a przede wszystkim łatwym zawiązywaniem owocników (kapeluszy). Wiedza ta wykorzystywana jest do uprawy boczniaka na drewnie lub na słomie (na zewnątrz lub w pomieszczeniach). Uprawa boczniaków jest bardzo łatwa i poradzą sobie z nią nawet początkujący ogrodniczy – podpowiadamy jak to zrobić.
Gdzie kupić grzybnię boczniaków?
Grzybnię do amatorskiej uprawy najlepiej kupić w sklepach internetowych lub w większych centrów ogrodniczych. Występuje ona w postaci zaszczepionych ziaren zbóż, trocin, drewnianych kołeczków (do uprawy na drewnie) lub balotów słomy zaszczepionych grzybnią.
Boczniaki na drewnie
Do uprawy boczniaka doskonale nadają się pniaki lub karpy z drzew liściastych (topoli, wierzby, brzozy, buka, grabu, klonu, a także z drzew owocowych). Powinny mieć 20-50 cm średnicy i maksymalnie 50 cm wysokości (aby nie były zbyt ciężkie i można je było swobodnie przenosić). Pniaki powinny być świeże, zdrowe, pokryte nieuszkodzoną korą, najlepiej ścinane od późnej jesieni do wczesnej wiosny (w fazie spoczynku drzewa). Stare drewno jest zwykle zbyt suche i trzeba je dodatkowo moczyć przed zaszczepieniem grzybni.
Boczniaki na słomie
Słoma do uprawy boczniaków powinna być twarda – np. żytnia lub pszenna. Źdźbła muszą być jasne, bez jakichkolwiek przebarwień i śladów pleśni. Słoma przed zaszczepieniem musi być dobrze nawilżona wodą. W tym celu zatapiamy słomiany balot na 24 godziny w wodzie i odstawiamy na kolejną dobę aby odciekł lub moczymy w wodzie przez 14 dni aby sfermentował. Kolejną metodą moczenia balotu jest spryskiwanie go przez 5-7 dni wodą.
Boczniaki
Szczepienie grzybnią boczniaka
Po zakupieniu grzybni powinniśmy niezwłocznie przystąpić do szczepienia. Wykonujemy je od początku kwietnia do końca września. Niewykorzystaną grzybnię można przechowywać w lodówce nie dłużej niż miesiąc. Istnieje kilka metod szczepienia w zależności od wybranego materiału oraz postaci grzybni.
1. Pniaki pokrywamy 1 cm warstwą grzybni ziarnistej lub trocinowej i układamy w stosy.
2. W pniakach wywiercamy otwory w liczbie i szerokości kołeczków, którą dysponujemy. Następnie kołeczki wbijamy do otworów, zabezpieczając je korkami z butelek po winie lub woskiem pszczelim.
3. Na wierzchołku karpy usypujemy 2 cm warstwę grzybni ziarnistej lub trocinowej, którą następnie przykrywamy perforowaną folią.
4. W pniaku wiercimy kilkanaście otworów i wypełniamy je grzybnią ziarnistą. Miejsce sczepienia zabezpieczamy nieforowaną folią.
Inkubacja i owocowanie
Cykl rozwojowy boczniaków składa się z dwóch faz – inkubacji (wzrost grzybni) oraz owocowania (tworzenie „kapeluszy”). Inkubacja boczniaka powinna przebiegać w wysokiej wilgotności, ciemności, w temperaturze 10-28 ºC, nie powinna przekroczyć 30 ºC. Wysoką wilgotność zapewniamy okrywając pniaki lub baloty folią i regularnie zwilżając. Jeśli przeprowadzamy inkubację we wrześniu to musimy pamiętać, że mróz zniszczy tylko nie wrośniętą w drewno grzybnię, jeśli jednak pniak jest już przerośnięty grzybnią to niska temperatura jej nie zaszkodzi. Jedynie w przypadku silnych mrozów należy pniaki lub słomiane baloty okryć. czytaj dalej...
