- 1/5
- Następne
Łączenie miedzianych elementów zazwyczaj wiąże się z koniecznością zastosowania lutowania bądź spawania. Na czym polega druga technika? Do jakiego typu elementów najlepiej ją wykorzystać?
Różnica pomiędzy lutowaniem, a spawaniem
Trzeba rozróżniać techniki połączeń miedzianych rur. Warto podkreślić, że lutowanie zasadniczo odbiega od techniki spawania. W przypadku lutowania zastosowanie znajduje spoiwo, czyli lut. W technice lutowania miękkiego wykorzystuje się stopy cyny, natomiast w lutowaniu twardym stopy cyny zastępuje się innymi stopami (np. ze srebrem). Drugi sposób lutowania powszechnie sprawdza się w miedzianych instalacjach solarnych, ogrzewania podłogowego bądź w instalacjach wykorzystujących jako paliwo gaz (ziemny lub płynny).
Proces spawania jest ściśle związany z materiałami przeznaczonymi do połączenia. Najważniejszą różnicą w porównaniu z lutowaniem jest fakt, że w przypadku spawania następuje nadtopienie zarówno spoiwa jak i łączonych elementów miedzianych. Zarówno połączenia spawane jak i lutowane należą do typu połączeń nierozerwalnych, dla których przeciwieństwo stanowią połączenia wykorzystujące gotowe złączki.
Rodzaje metod spawania
TIG – cienkie elementy, wysoka jakość spoin
Metoda spawania opiera się na wykorzystaniu nietopliwej elektrody wolframowej. Jest to nic innego jak spawanie przy użyciu prądu stałego lub przemiennego. Gazem osłonowym jest przeważnie argon lub argon-hel. Spawanie metodą TIG może być przeprowadzane ręcznie lub jako w pełni zautomatyzowane. Jedną z podstawowych zalet tego sposobu spawania jest uniwersalność, natomiast za główną wadę uznaje się czasochłonność wykonania połączenia (podczas samodzielnego spawania ręcznego).
Przed zastosowaniem spawarki trzeba koniecznie ustawić natężenie prądu spawania. Uzależnione jest ono nie tylko od średnicy elektrody, ale i od grubości materiału. Jako spoiwa wykorzystuje się przeważnie druty, taśmy lub wkładki. Podczas zakupu prętów trzeba zwrócić uwagę na współczynnik tarcia czy ciągliwość, a także odporność korozyjną. Do spawania miedzi czy mosiądzu można wykorzystać właśnie pręty na bazie miedzi.
MIG – niższy koszt, gorsza jakość spoin
W metodzie MIG spawanie odbywa się elektrodą topliwą. Podobnie jak w przypadku metody TIG osłonę stanowią gazy obojętne (argon, argon-hel). Elektroda nie jest chroniona strumieniem gazu obojętnego (w przypadku metody TIG ochronie podlega zarówno spoina jak i elektroda).
Wykorzystanie metody MIG wiąże się przede wszystkim z niskimi kosztami, ale i równoczesnym obniżeniem jakości wykonanych spoin.
Wbrew pozorom spawanie miedzi nie należy do zadań łatwych, a miedź uznaje się za materiał trudnospawalny. Bardzo często pojawiają się problemy techniczne związane z wykonaniem właściwych połączeń.
