Nefrolepis (Nephrolepis) - paproć domowa

Jesteś tutaj:

Nefrolepis (Nephrolepis) - paproć domowa

3,5/5 (198 ocen)

Paprocie doniczkowe są bardzo lubianymi roślinami pokojowymi. Istnieje ogromna liczba ich rodzajów i gatunków, z których wiele nadaje się do uprawy doniczkowej. Najpopularniejszym z nich jest rodzaj nefrolepis (Nephrolepis), mimo iż w mieszkaniach spotykamy tylko dwa z jego 30 gatunków. Różnią się one między sobą przede wszystkim wielkością i pokrojem, choć bywa, że również kolorem i kształtem liści.


Nefrolepis wyniosły


Najbardziej powszechnym jest bez wątpienia nefrolepis wyniosły (Nephrolepis exaltata). Ma on mnóstwo odmian, różniących się od siebie długością i budową liści. Większość z nich to rośliny o bardzo długich, zwisających liściach, dochodzących nawet do niemal 2 m. długości. Na pojedynczej łodyżce, wyrastają bardzo ściśle małe, zielone, podłużne listki. Mogą być one delikatnie falowane, mocno powcinane, pierzaste lub nawet podwójnie pierzaste („Bostoniensis”, „Piersoni”, „Roosveltii” , „Superbissima” oraz wiele innych). Te paprocie najlepiej prezentują się, jeśli zostaną ustawione na meblach, niemal pod sufitem lub uprawiane w wiszących doniczkach. Ich liście są łukowato wygięte, więc mogą się wtedy bez przeszkód swobodnie zwieszać z doniczki.

Poza roślinami charakteryzującymi się znaczną długością liści, dostępne są również odmiany zdecydowanie niższe, niemal karłowe, dorastające do ok. 30-50 cm. Najczęściej mają mocno karbowane, gęste liście („Norwoodii”, „Bostoniensis nana”). Te odmiany najlepiej hodować w okrągłych, niskich doniczkach lub misach, gdyż zwykle korzenią się niezbyt głęboko, za to lubią rozrastać się na boki. Mają bowiem pokrój rozłożystego krzaczka. Są na ogół dość ekspansywne, dlatego nie warto sadzić ich z delikatnymi odmianami paproci np. adiantum, bo mogą je zwyczajnie zagłuszyć. Poza tym są tak ozdobne, że najlepiej prezentują się jako solid.

Nefrolepis (Nephrolepis)

Nefrolepis (Nephrolepis)

Nefrolepis sercolistny


Kolejnym uprawianym w pojemniku gatunkiem nefrolepisa, jest znacznie mniej popularny nefrolepis sercolistny („Nephrolepis cordifolia”). Najbardziej znaną odmianą jest „Dufii”. Wygląda nieco inaczej niż jego kuzyn. Jest znacznie niższy i zwykle osiąga ok. 40-60 cm. długości, a jego maleńkie, niemal okrągłe, skórzaste liście wyrastają na sztywnej łodyżce. Ma pokrój nieco bardziej wzniesiony niż nefrolepis wyniosły, ale również rozkłada się na boki. Walory ozdobne tej paproci są najbardziej wyeksponowane, kiedy rośnie w doniczce pojedynczo. Nadaje się także do uprawy w pojemnikach podwieszanych, jednak muszą być one zwieszone na tyle nisko, aby można było bez przeszkód podziwiać urodę tych niewysokich roślin. Jest też jedną z paproci najbardziej odpornych na niedogodności związane z uprawą doniczkową.


Warunki uprawy nefrolepisów


Jak wszystkie paprocie, nefrolepisy również potrzebują wilgoci, zarówno w powietrzu jak i w podłożu. Wolą jednak stać na kamykach z wodą lub posiadać sąsiedztwo nawilżacza, niż bezpośrednie zraszanie liści. Nie wolno nam ich przelewać, ale równocześnie nie możemy dopuścić do wyschnięcia podłoża. Ziemia w doniczce powinna być stale wilgotna, nigdy mokra. Nefrolepisy oczekują nieco więcej światła niż inne paprocie, chociaż również nie tolerują bezpośredniego nasłonecznienia. Zniosą wprawdzie półcień, ale znacznie lepiej będą się rozwijały na stanowisku dostatecznie widnym.

Nefrolepis (Nephrolepis)

Nefrolepis (Nephrolepis)

Temperatura i podlewanie


Nefrolepisy jak większość paproci tropikalnych, oczekują przez cały rok temperatury zbliżonej do pokojowej. Najlepiej rosną kiedy zapewnimy im zakres ok. 20 - 24°C. Wprawdzie zimą temperatura może być nieco niższa i oscylować w granicach 12 - 15°C, ale na pewno nie może spadać poniżej 10°C. Nefrolepisy bardzo nie lubią zimnego podłoża, dlatego woda do podlewania powinna mieć temp. pokojową, a doniczka z rośliną nie może stać w pobliżu otwieranego zimą okna. czytaj dalej...

Koniecznie zobacz