- 1/3
- Następne
Ze względu na swoje wyjątkowe wartości zdrowotne orzech włoski zyskuje w Polsce coraz większą popularność. Planując kupno takiego drzewa należy wziąć pod uwagę zróżnicowanie odmian pod względem odporności na mróz oraz choroby. Istotne są również walory smakowe orzechów oraz określenie, czy poszukujemy odmiany samopłodnej, czy planujemy kupić przynajmniej dwa okazy obcopylne.
I. Odmiany wpisane do krajowego rejestru
‘Dodo’ (‘Godyń nr 88ʼ)
Plenna, dość wczesna odmiana wyselekcjonowana w Polsce i wpisana do rejestru w 1991 r. Jej przedstawiciele cechują się średnim wzrostem, mają rozłożyste, kuliste korony i wytwarzają liczne krótkopędy. Liście tych drzew składają się z 5-7 listków. ‘Dodo’ kwitnie dość późno, a kwiatostany żeńskie rozwijają się po męskich, dlatego odmiana ta wymaga obecności późno kwitnącego zapylacza. Owoce dojrzewają w drugiej połowie września. Są to orzechy średniej wielkości, o jajowatym kształcie i mięsistej, ciemnozielonej okrywie. Ich dość cienkie skorupy mają jasnobrunatny kolor oraz słabo zaznaczone bruzdy. Jądra pokryte czerwonobrązowymi powłokami stanowią prawie połowę masy owocu. Są duże i smaczne, dlatego nadają się zarówno do bezpośredniego spożycia, jak i do przetwórstwa. Inne zalety tej odmiany to duża wytrzymałość na mróz, zdolność do regeneracji po przemarznięciu i stosunkowo wysoka odporność na antraknozę.
ʻResoviaʼ (‘Albigowa nr 101’)
Odmiana ta znalazła się w krajowym rejestrze w 1999 r. Wywodzą się z niej drzewa o średniej sile wzrostu i rozłożystych koronach. Gałęzie starszych okazów łukowato się wyginają i zwisają. Siedmiolistkowe liście tej odmiany osiągają średnią wielkość. ‘Resovia’ jest samopylna, bardzo plenna i kwitnie dość wcześnie. Drzewa wydają duże orzechy o błyszczących okrywach, cienkich skorupach oraz dużych jądrach, stanowiących ponad 50% masy owocu. Mają one słodkawy smak i dojrzewają w drugiej połowie września.
Odmiana ta wykazuje częściową odporność na antraknozę i toleruje mrozy. Jest wysoko ceniona w przemyśle cukierniczym, poleca się ją również do bezpośredniego spożycia.
‘Targo’ (‘Targoszyn 7/15’)
Wczesna polska odmiana, wpisana do krajowego rejestru w 1991 r. Jej przedstawiciele rosną słabo i tworzą duże liście, składające się z 7-9 listków. Młode okazy mają zwarte korony, starsze zaś rozłożyste. Kwiaty żeńskie kwitną później niż męskie, dlatego do obfitego plonowania wymagane jest sąsiedztwo zapylacza. Orzechy dojrzewają w drugiej połowie września, schowane w ciemnozielonych okrywach o dużych przetchlinkach. Ich skorupy są jasnobrązowe, średnio grube, z delikatnymi bruzdami. Wypełniają je duże, słodko-cierpkie jądra pokryte jasnobrązową skórką. Nadają się do bezpośredniego spożycia i do przetwórstwa. Odmiana ta jest bardzo plenna, odporna na mróz i średnio podatna na antraknozę.
II. Odmiany spoza rejestru, dopuszczone do obrotu
‘Albi’ (‘Albigowa nr 93’)
Słabo rosnące drzewo o rozłożystej koronie. Ma duże liście, składające się z 7-9 pojedynczych listków. Pylenie kwiatów męskich trwa dość długo, dlatego – mimo że kwiaty żeńskie rozwijają się nieco później – obecność zapylacza innej odmiany nie jest wymagana. ‘Albi’ wykształca średniej wielkości jajowate orzechy w cienkich skorupkach. Zielone okrywy mają połysk, a jądra są niewielkie, o słodkawym smaku. Ta bardzo plenna odmiana dojrzewa w drugiej połowie września i jest odporna na antraknozę, ale znosi mrozy gorzej od innych przedstawicieli gatunku.
ʻLeopold’ (‘Leopold 213ʼ)
Polska odmiana o dekoracyjnych liściach, wpisana do krajowego rejestru odmian w 1999 r. i skreślona w 2014 r., nie została jednak wycofana z obrotu. Drzewo cechuje się średnio silnym wzrostem i tworzy rozłożystą, gęstą koronę. Liście składają się zazwyczaj z 9-11 wąskich, postrzępionych listków. Kwiaty żeńskie kwitną w tym samym czasie co męskie bądź kilka dni później. Owoce natomiast dojrzewają w drugiej połowie września. Są średnio duże i mają gładkie, dość grube skorupy. Ich mięsiste okrywy przybierają jasnozielony kolor. Duże jądra o jasnobrązowych powłokach są słodkawe w smaku. Odmiana ta cechuje się średnią plennością, ale bardzo dobrze znosi mróz. Jej owoce nadają się do bezpośredniego spożycia i są wykorzystywane w przemyśle spożywczym.
ʻSilesiaʼ (‘Targoszyn 8/1’)
Polska odmiana o silnym wzroście i luźnej, rozłożystej koronie. Co roku wytwarza liczne, mocne przyrosty. Jej liście składają z 9 listków i są dość duże. Kwiaty żeńskie rozwijają się wcześniej od męskich. Okrywa orzecha jest mięsista, jasnozielona, a owoce dojrzewają w drugiej połowie września. Mają średnią wielkość oraz kulisty kształt. Ich skorupy są cienkie i gładkie, a jądra duże i pokryte żółtobrunatną skórką. ‘Silesia’ zalicza się do bardzo plennych odmian orzechów deserowych, cenionych w przemyśle cukierniczym. Niestety ich jądra są trudne do wydobycia, przez co podczas wyłuskiwania często się rozpadają. czytaj dalej...
