- 1/2
- Następne
Zwalczanie chemiczne
Często jedynym skutecznym sposobem pozbycia się z upraw miotły zbożowej pozostaje jednak użycie odpowiednich herbicydów. Preparaty należy wybierać z listy środków znajdujących się w rejestrze MRiRW, która zawiera ich bardzo dużo. Ponieważ substancje wykorzystane w środkach ochrony roślin często są toksyczne (dla ludzi, zwierząt oraz środowiska), należy stosować je bardzo ostrożnie, przestrzegając terminów oraz sposobów użycia, wskazanych przez producenta. Wśród najczęściej polecanych herbicydów, znajdują się między innymi preparaty oparte na chlorotoluronie (np. Tolurex 500 SC - odpowiedni dla pszenicy ozimej, pszenżyta ozimego, jęczmienia ozimego i żyta ozimego), izoproturonie (np. Izofarm 500 SC – przeżyto ozime, pszenica ozima; Izoproturon 500 SC – pszenica ozima; Protugan 500 SC - pszenica ozima, jęczmień ozimy, pszenżyto ozime, żyto), fenoksaprop-P etylu (np. Fantom 069 EW, Foxtrot 069 EW – pszenica ozima i jara, jęczmień jary), sulfosulfuronie (np. Apyros 75 WG - pszenica ozima i jara, pszenżyto ozime), pinoksadenie (np. Axial 100 EC - pszenica ozima i jara, jęczmień jary i ozimy) oraz o mieszanym składzie np.: Herbaflex 585 SC, Zeus 208 WG, Herkules 75 SG (pszenica ozima), Trinity 590 SC, Aneks SX 50 SG, Snajper 600 SC (pszenica ozima, pszenżyto ozime), Butisan Star Max 500 SE, Cleravis 492,5 SC (rzepak ozimy).
Niestety, chemiczne środki chwastobójcze w przypadku tego chwastu bywają zawodne, gdyż miotła zbożowa coraz bardziej uodparnia się na ich działanie (np. Glean 75 WG zawierający chlorosulfuron w pewnym okresie stał się tak popularny, że obecnie jego skuteczność w walce z miotłą jest mocno ograniczona, gdyż rośliny zdążyły się już uodpornić na składnik preparatu). Dlatego wskazane jest zamienne stosowanie preparatów zawierających różne substancje czynne oraz środków, w których składzie znajduje się jednocześnie kilka różnych substancji aktywnych, działających także na te rośliny, które zdążyły się już uodpornić na niektóre substancje chemiczne. Aby zabieg ochrony okazał się skuteczny, czasami konieczne jest również wykonanie go w sezonie dwukrotnie (jesienią i wiosną). W takiej sytuacji należy dobrać odpowiedni preparat do danej pory roku i zastosować go podczas najbardziej sprzyjających warunków atmosferycznych (temperatura powyżej zera, dni bezdeszczowe).
Autor: Katarzyna Józefowicz
Bibliografia:
1. „Podręczny atlas chwastów” Prof. dr hab. Grzegorz Skrzypczak, dr Andrzej Blecharczyk, wyd. Medix Plus, Poznań 1996r.
2. „Atlas chwastów” inż. Adam Paradowski, wyd. Plantpress sp. z o.o., Kraków 2013r.
3. „Atlas chwastów” prof. dr Włodzimierz Tymrakiewicz, wyd. PWRiL, Warszawa 1976r.
4. „Profesjonalny atlas chwastów”, wyd. Basf 2004r.
5. „Rolniczy atlas chwastów” dr Grażyna Hołubowicz-Kliza, Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa, Puławy, 2012
6. „Atlas chwastów dla praktyków” Tomasz Czubiński, Adam Paradowski, Polskie Wydawnictwo Rolnicze Sp. z o.o., Poznań 2014r.
7. „Działkowiec” 05/07 „Chwasty, najwięksi wrogowie upraw” str. 64/65 dr I. Domagała-Świątkiewicz
Zdjęcie nagłówkowe: wikipedia.org, Krzysztof Ziarnek, Kenraiz, CC BY-SA 3.0
