- 1/3
- Następne
Ten mały, niezwykle obficie kwitnący krzew może rosnąć swobodnie nawet w niewielkim ogrodzie. Będzie ładnie wyglądał samotnie lub obok rabaty bylinowej, można też stworzyć z niego niski żywopłot.
Opis
Lilak Meyera (Syringa meyeri) cechuje się kulistym, zwartym pokrojem oraz niewielkimi rozmiarami – osiąga do 1,5 m wysokości i podobną szerokość. Jego ciemnozielone, eliptyczne liście są lekko pofalowane. Na przełomie maja i czerwca krzew tworzy liczne, stożkowate kiście pachnących kwiatów o liliowofioletowej barwie. Popularna odmiana ʻPalibinʼ ma purpurowofioletowe kwiaty. Dużym walorem tego gatunku lilaka jest fakt, że często powtarza kwitnienie jesienią.
Wymagania
Każda żyzna i wilgotna gleba spełni wymagania siedliskowe lilaka Meyera. Najbujniej zakwitnie na podłożu alkalicznym i w pełnym słońcu. Podobnie jak inne gatunki lilaków, jest odporny na mróz oraz zanieczyszczenia powietrza.
Sadzenie
Krzewy z odkrytymi korzeniami sadzimy jesienią, ponieważ są bardzo wrażliwe na wysychanie. Po wiosennym sadzeniu trzeba byłoby je bardzo często podlewać i nawet mimo troskliwej pielęgnacji mogłyby się nie przyjąć.
Dół wykopany pod lilaka Meyera powinien mieć min. 60 cm średnicy. Na jego dnie warto rozłożyć nawóz startowy – kompost lub obornik – przykryty warstwą ziemi. Przed umieszczeniem krzewu w dołku przycinamy jego korzenie o ok. 15 cm. Każdą warstwę gleby starannie udeptujemy, by ziemia dokładnie wypełniła przestrzenie między korzeniami. W przeciwnym razie lilak może uschnąć. Po sadzeniu warto skrócić o połowę wszystkie pędy lilaka, by zmniejszyć jego zapotrzebowanie na wodę.
Okazy rosnące w pojemnikach możemy przenosić do gruntu od wczesnej wiosny do jesieni. Przed wyjęciem krzewu z doniczki obficie go podlewamy. Zanim umieścimy bryłę korzeniową w dole, oglądamy ją. Jeśli korzenie są splątane, należy je rozluźnić, by ułatwić roślinie przyjęcie się w nowym miejscu.
Ze względu na płytki system korzeniowy lilak Meyera jest wrażliwy na konkurencję chwastów. Po sadzeniu należy go zaściółkować korą lub posadzić pod nim płytko korzeniące się rośliny okrywowe, które zadarnią glebę, np. barwinka pospolitego, dąbrówkę rozłogową lub zawilca. Jeśli zdecydujemy się na wykorzystanie tego rodzaju żywej ściółki, musimy zwiększyć nieco dawki wody i nawozów.
Lilak
Cięcie
Wiosną usuwamy przemarznięte pędy krzewu. Po rozpoczęciu kwitnienia systematycznie odcinamy też zeschnięte kwiatostany, dzięki czemu jesienią lilak zakwitnie ponownie.
Co 2-3 lata warto skrócić pędy kwiatostanowe o 1/3 lub nawet o połowę długości. Taka operacja zagęści krzew i zapewni mu obfite kwitnienie. Kwiaty rozwijają się na pędach zeszłorocznych, dlatego nigdy nie tniemy lilaków na wiosnę – z wyjątkiem cięcia odmładzającego, zarezerwowanego dla starszych okazów. Zabieg pobudzający kwitnienie przeprowadzamy tydzień po jego zakończeniu. Jeśli zaczekamy z przycinką do jesieni, nie tylko pozbawimy krzew szansy na zawiązanie nowych kwiatów jeszcze w tym sezonie, lecz również usuniemy pąki, które rozwinęłyby się przyszłej wiosny. Pędy przycinamy nad parą dobrze wykształconych pąków. Po zabiegu podlewamy lilaka i zasilamy go nawozem mineralnym.
Raz na 4 lata warto odmłodzić dorosłe okazy, usuwając najstarsze gałęzie i skracając pozostałe pędy o połowę lub 2/3. Radykalne cięcie przeprowadzamy wiosną, a rany smarujemy maścią ogrodniczą, np. Dendromalem. Należy liczyć się z tym, że kwiaty pojawią się dopiero 2 lata później, ale odmłodzony krzew będzie wyglądał o wiele korzystniej.
Jeśli szczepiliśmy lilaka Meyera na lilaku zwyczajnym, co roku odcinamy – lub lepiej wyrywamy – wybijające z ziemi odrosty. W przeciwnym razie rozwijające się na nich mało efektowne kwiaty osłabią szlachetną odmianę. czytaj dalej...
