- 1/3
- Następne
Nawożenie
Raz na 2 lata warto wyłożyć pod lilakiem Meyera nawóz organiczny – kompost lub przefermentowany obornik. Najpierw spulchniamy podłoże pod krzewem, wbijając szpadel niezbyt głęboko, żeby nie uszkodzić płytko rosnących korzeni. Każdego roku wczesną wiosną zasilamy nasze krzewy nawozem wieloskładnikowym. Nawozy szybko działające stosujemy przynajmniej w dwóch dawkach, wiosną i w drugiej połowie czerwca.
Podlewanie
Młode lilaki – zwłaszcza te, które kupiliśmy z odkrytymi korzeniami – przez pierwsze lata życia wymagają regularnego podlewania. Pamiętajmy, że krzewy lepiej nawadniać rzadziej, a obficiej, niż często i w małych dawkach. Lilaki dobrze reagują na ściółkowanie, które ogranicza parowanie wody.
Lilak
Rozmnażanie
Przełom wiosny i lata jest porą na ukorzenianie sadzonek zielnych. Zielone wierzchołki, które odcinamy do rozmnożenia, powinny mieć długość ok. 10 cm. Warto wybierać pędy rosnące poziomo, ponieważ uzyskamy z nich zwarte, silne rośliny. Sadzimy je w pojemniku wypełnionym mieszanką równych części piasku i torfu, po czym przykrywamy namiotem z folii. Młode roślinki przechowujemy z dala od promieni słonecznych, regularnie podlewamy i codziennie wietrzymy. Ciepło, wysoka wilgotność powietrza i żyzne torfowe podłoże przyspieszają tworzenie korzeni. Gdy małe lilaki zaczną rosnąć, zasilamy je rozcieńczonym nawozem uniwersalnym. Jesienią lub wiosną przyszłego roku przenosimy rośliny na rozsadnik.
Lilaka Meyera możemy rozmnażać również przez szczepienie na ligustrze pospolitym, jesionie lub lilaku zwyczajnym. Jeśli na podkładkę wybierzemy ten ostatni krzew, co roku będziemy musieli wyrywać odrosty. Zrazy – czyli pędy lilaka Meyera – pobieramy w lutym, owijamy w wilgotny materiał oraz folię i trzymamy w temperaturze 0°C-4°C. Każdy z nich powinien mieć przynajmniej trzy pąki. Pod koniec marca wybieramy podkładkę. Z wyznaczonego krzewu odcinamy część pędu o średnicy 3-7 cm. Do szczepienia przystępujemy dopiero w maju. Najpierw należy jeszcze skrócić pęd podkładki, ponieważ jego górna część zdążyła uschnąć. Skracamy też oba końce zrazu – dolny, który będzie miejscem szczepienia, przycinamy ukośnie. Następnie wykonujemy na korze podkładki pionowe nacięcie, tuż pod miejscem, z którego usunęliśmy fragment pędu. Rozchylamy korę i wsuwamy pod nią zraz, po czym mocno go dociskamy. Miejsce szczepienia owijamy specjalnym bandażem ogrodniczym lub rafią i pokrywamy balsamem. Latem usuwamy bandaż. Do gałęzi, na której zaszczepiliśmy naszego lilaka, przywiązujemy tyczkę bambusową – będzie podpórką dla młodego pędu, wyrastającego ze zrazu. Pielęgnujemy go, co roku usuwając wybijające z podkładki odrosty – wilki.
Choroby i szkodniki
- Czerwce – owady te żerują zazwyczaj na spodach liści. Mają postać brązowych albo białawych, płaskich bądź wypukłych owalnych tarczek. Szkodniki można zwalczać środkami owadobójczymi, np. Actellic 500 EC lub Anthio 30 EC;
- Miniarki – larwy drążą w miękkich tkankach roślin korytarze (tzw. miny), czego wynikiem są białe lub brązowe ślady na wierzchniej stronie liści. Zniszczone liście należy spalić, a cały krzew opryskać preparatem zawierającym siarkę;
- Szara pleśń – często atakuje pędy, które przemarzły i niezabezpieczone rany po cięciu. Jeśli na liściach zauważymy szary, pylisty nalot, usuwamy wszystkie porażone części lilaka i opryskujemy go fungicydem, np. Euparen 50 WP bądź Rovral 50 WP. Unikamy też przenawożenia krzewów;
- Srebrzystość liści – zmiany są widoczne nie tylko na liściach, lecz również na korze lilaka, na której możemy zaobserwować szare, dachówkowo rozmieszczone owocniki. Zarażone gałęzie należy wyciąć 15 cm poniżej zmian chorobowych i spalić. Unikamy przycinania lilaka jesienią, przy wilgotnej pogodzie;
- Werticilioza – jeśli po silnym cięciu w kolejnym sezonie krzew nie kwitnie, a jego liście więdną, prawdopodobnie został zakażony grzybem. Aby uniknąć choroby przycinamy lilaka podczas suchej pogody i smarujemy rany balsamem ogrodniczym. Pęd, na którym zauważyliśmy niepokojące zmiany, usuwamy, a całą roślinę opryskujemy fungicydami Sarfun 500 SC lub Topsin M 500 SC.
Bibliografia
1. ABC ogrodnictwa, Warszawa 2011, s. 300, 316-317, 321, 604, 610, 613.
2. Bąbelewski P., Lilaki, „Działkowiec”, nr 5/2009, s. 8-11.
3. Choroby i szkodniki roślin, red. Sieńko-Holewa I., Warszawa 2008, s. 3, 12, 20, 62-64.
4. Cudownie pachnące lilaki, „Mój Piękny Ogród”, nr 5/2010, s. 4-6.
5. Gawryś A., Szmit B.J., Szaleństwo fioletów, „Kwietnik”, nr 5/2007, s. 30-33.
6. Ilustrowana encyklopedia roślin, cz. 8, red. Sieńko-Holewa I., Warszawa 2008, s. 30-32.
7. Jarosz Z., Żywe ściółki, „Działkowiec”, nr 5/2007, s. 66-67.
8. Katalog roślin. Drzewa, krzewy, byliny, Warszawa 2006, s. 6-10, 104.
9. Le Page R., Retournard D., ABC rozmnażania roślin przez sadzonki, Warszawa 2006, s. 124.
10. Więdnący lilak, „Kwietnik”, nr 1/2008, s. 62.
11. Woźniak J., Rozmnażanie roślin, Warszawa 2013, s. 44-48, 75-79, 92.
Małgorzata Długosz
