Kostrzewa czerwona - opis, charakterystyka, odmiany i zastosowanie

Jesteś tutaj:

Kostrzewa czerwona - opis, charakterystyka, odmiany i zastosowanie

3,5/5 (368 ocen)

Zaliczana do rodziny wiechlinowatych kostrzewa czerwona (Festuca rubra), to jedna z najliczniejszych traw występujących w Polsce. Nie tylko należy do podstawowych roślin zasiedlających polany, nieużytki, rowy, przydroża i leśne polany, ale też ma bardzo duże znaczenie gospodarcze i jest  uznawana za jedną z najcenniejszych traw użytkowych.


Zastosowanie


Kostrzewę czerwoną wykorzystuje się do obsiewania łąk, pastwisk trwałych i użytków zielonych oraz do zakładania trawników i zagospodarowywania terenów rekreacyjnych. Roślina znajduje też zastosowanie w zadarnianiu skarp, poboczy i terenów trudnych, charakteryzujących się suchymi i słabymi glebami (zapobiega erozji gleby). Sprawdza się także w biologicznej rekultywacji popiołów pochodzących z elektrociepłowni. Kostrzewa czerwona wiosną wcześnie rozpoczyna wegetację i kończy ją dopiero późną jesienią, dzięki czemu może być użytkowana przez cały sezon. Mimo tak wielu zalet, kostrzewa czerwona nie jest szczególnie polecanym gatunkiem paszowym, gdyż zwierzęta hodowlane niechętnie ją zjadają. Trawa ma tendencję do tworzenia licznych pędów generatywnych (przez cały okres wegetacji), a jej liście nie posiadają dużej wartości odżywczej (posiadają małą zawartość białka, cukrów i soli mineralnych).


Wymagania siedliskowe


Kostrzewa czerwona preferuje gleby umiarkowanie żyzne, ubogie w potas i niezbyt wilgotne, jednak ze względu na duże zdolności przystosowawcze może zajmować także inne stanowiska. Kostrzewa dobrze znosi suszę, udeptywanie, niskie obgryzanie i niekorzystne warunki klimatyczne (niskie lub wysokie temperatury, długo zalęgającą zimą skorupę lodową, niewielkie zacienienie, czasowe zalewanie), dlatego może zasiedlać środowiska różnego typu.


Opis


Kostrzewa czerwona jest wieloletnim gatunkiem trawy o dość zróżnicowanych cechach morfologicznych. Z tego względu w obrębie gatunku rośliny podzielono dodatkowo na trzy podgatunki: ssp. genuina Hack (wytwarzającą liczne, długie rozłogi), ssp. trichophylla (posiadającą krótkie rozłogi) i ssp. commutata (kępkowa, bezrozłogowa). Każdy z nich wytwarza niezbyt długie, mocno ulistnione pędy wegetatywne oraz znacznie dłuższe, także ulistnione pędy generatywne (w postaci gładkich, sztywnych, wzniesionych i podzielonych na 2-3 międzywęźla źdźbeł, dorastających do ok. 1 m. wys.). Liście na obu rodzajach pędów różnią się od siebie. Na pędach wegetatywnych są długie (ok. 40 c.), bardzo wąskie (ok. 1,2 mm.) i w pączku złożone, na pędach generatywnych są szersze (2,5 mm.), prawie płaskie i mają wyraźnie zaznaczone żeberka (5-7 szt.). Oba rodzaje liści są ciemno zielone i posiadają bardzo krótkie, prawie niewidoczne języczki, małe uszka oraz zamknięte, niekiedy omszone pochwy liściowe. Kwiatostan kostrzewy to podwójna lub właściwa wiecha o czerwonawym zabarwieniu, złożona z szerokich, szorstko owłosionych gałązek, wyrastających po dwie na każdym piętrze. Niepozorne kwiaty, najliczniej pojawiają się w czerwcu i są zebrane po 3-9 w małe kłoski. Rozwijające się z nich nasiona (ziarniaki) są brunatne, płaskie, wydłużone i gładkie, z wierzchu otoczone plewkami. Plewka dolna jest wąska i zakończona krótką ością. Dojrzale ziarniaki najlepiej kiełkują w temperaturze 17 - 19°C. W pierwszym roku po wysiewie, rośliny rozwijają się dość wolno, później jednak zaczynają rosnąć znacznie szybciej, osiągając pełnię rozwoju w 2-3 roku uprawy.

Kostrzewa czerwona

Kostrzewa czerwona (wikipedia.org, James Lindsey, CC BY-SA 3.0)


Odmiany


Kostrzewa czerwona ze względu na swoją popularność, doczekała się obecnie wielu odmian hodowlanych (w rejestrze COBORU znajduje się aktualnie 46 odmian uprawnych), różniących się między sobą głównie siłą wzrostu, odpornością na choroby, typem wzrostu (rozłogowe i kępkowe) oraz odpornością na niesprzyjające warunki klimatyczno-glebowe i choroby. Poszczególne odmiany różnią się także cechami użytkowymi. Inne odmiany polecane są na pastwiska, łąki i użytki zielone (głównie odmiany rozłogowe, dobrze zadarniające powierzchnię i hamujące rozwój chwastów), inne do obsiewania trawników intensywnie użytkowanych (odmiany rozłogowe lub kępkowe), a jeszcze inne nadają się do tworzenia trawników ozdobnych (odmiany słabiej znoszące deptanie i nie nadające się do celów pastewnych). czytaj dalej...

Koniecznie zobacz