- 1/3
- Następne
Komosa biała (Chenopodium album) nazywana też lebiodą (lub błędnie łobodą), to jeden z najpospolitszych i najczęściej występujących jednorocznych chwastów jarych. Roślina w zależności od źródła zaliczana jest do rodziny komosowatych lub szarłatowatych i występuje bardzo licznie w wielu krajach całego świata (w tym również na terenie Polski). Komosa biała jako chwast nie ogranicza się do zajmowania upraw wybranych gatunków roślin, gdyż można ją spotkać niemal w każdej uprawie i to zarówno roślin jadalnych jak i ozdobnych. Najchętniej wybiera gleby zasobne w składniki pokarmowe, żyzne, próchnicze, dostatecznie wilgotne i bogate w azot oraz potas (może być traktowana jako roślina wskaźnikowa), ale może także zasiedlać stanowiska ze słabszym podłożem, pojawiając się na nieużytkach, rowach, nasypach kolejowych i śmietniskach. Z tego względu komosa biała bywa też określana jako roślina ruderalna.
Szkodliwość
W uprawach szkodliwość chwastu polega głównie na jego dużej konkurencyjności w stosunku do roślin uprawnych. Komosa biała rozmnaża się, rozwija i rozrasta bardzo szybko, pobierając z gleby duże ilości składników odżywczych i wody. Bardzo szybko zaczyna zajmować coraz większa przestrzeń, pozbawiając rośliny uprawne nie tylko wody i związków mineralnych, ale również miejsca do rozwoju i światła słonecznego. Komosa biała pozostawiona bez ingerencji, może doprowadzić nawet do zupełnego braku plonu (np. u kukurydzy), całkowicie zagłuszając uprawę. Na jej obecność szczególnie wrażliwa jest młoda kukurydza oraz ziemniaki i buraki. Za 5% spadek plonu w ich przypadku odpowiada pojawienie się w uprawie już 1 rośliny na 1m2, a w przypadku kukurydzy nawet 0,5 szt. /1m2. Poza konkurencyjnością o pożywienie i stanowisko, komosa biała jest niebezpieczna dla roślin użytkowych jeszcze z jednego powodu. Gatunek jest dobrym żywicielem dla wielu groźnych szkodników upraw (min.: śmietki ćwiklanki, rolnicy zbożówki, mątwika burakowego, mszycy burakowej, omarlic) oraz gospodarzem niektórych patogenów, wywołujących choroby wirusowe (np. mozaikę buraka, żółtaczkę wirusową buraka). Na niesłychaną inwazyjność komosy, wpływa przede wszystkim duża tolerancja na warunki siedliskowe, wytwarzanie ogromnej ilości nasion o zaskakująco dużej żywotności (nawet do ponad 30 lat) i łatwość ich rozsiewania za pomocą wiatru, możliwość kiełkowania niemal przez cały okres wegetacji oraz wytrzymałość nasion na przebywanie w układzie pokarmowym zwierząt (nasiona komosy białej mogą zostać rozprowadzone po zagonach razem z obornikiem).
Komosa biała (Chenopodium album)
Opis
Komosa biała to roślina o bardzo zróżnicowanych rozmiarach, która na słabszych stanowiskach osiąga zaledwie 10-30 cm., wysokości, natomiast w sprzyjających warunkach może dorastać nawet do niespełna 2 m. wysokości. Gatunek tworzy bardzo mocny, kremowobiały, długi, rozgałęziony korzeń palowy oraz sztywną, dość grubą, wzniesioną, często rozgałęzioną i lekko kanciastą łodygę, na całej długości pokrytą licznymi, dość dużymi, nieregularnie ząbkowanymi, zielonymi liśćmi o rombowatym kształcie i wyraźnie zaznaczonych nerwach. Liście połączone są z łodygą za pomocą długiego, sztywnego ogonka liściowego. Zarówno liście jak i łodyga pokryte są bardzo drobnymi włoskami, dzięki którym ich powierzchnia jest matowa i wygląda jakby była pokryta mączystym nalotem. Pierwsze liście młodych siewek są całobrzegie i mają owalny kształt, a ich ogonek liściowy jest cieńszy i dłuższy niż u starszych liści. Podobny wygląd mają także najmłodsze liście, pojawiające się na szczycie łodygi. Komosa biała zakwita w lipcu i może kwitnąć nieprzerwanie aż do października lub listopada. Roślina tworzy małe, zielonkawobiałe kwiaty, zebrane w gęste, kłosowe kwiatostany lub rozgałęzione wiechy, wyrastające na szczytach łodyg oraz w kątach liści. Po przekwitnieniu kwiaty przekształcają się w drobne, kuliste, czarne, lśniące nasiona otoczone szarawą, sztywną owocnią. Jedna roślina w czasie wegetacji może wytworzyć ogromne ich ilości, wydając od 200-500 do nawet ponad 20000 szt. nasion. czytaj dalej...
