Jak prawidłowo uprawiać hiacynty?

Jesteś tutaj:

Jak prawidłowo uprawiać hiacynty?

3,3/5 (94 ocen)

Hiacynt to pięknie pachnąca cebulowa roślina zakwitająca wiosną, która swoją nazwę zawdzięcza synowi spartańskiego króla, który zginął trafiony nieopatrznie dyskiem rzuconym przez boga Apolla. W miejscu jego śmierci wyrósł kwiat, który nazwano jego imieniem. Pochodzący z Grecji i Azji Mniejszej hiacynt zawojował Europę w połowie XVIII wieku z pomocą Madame de Pompadour, na życzenie której obsadzono nim Wersal.

Roślina dorasta do 30 cm wysokości, same liście mają do 20 cm. Na jednym wzniesionym pędzie rozkwita nawet do 60 kwiatów utrzymujących się przez 2-3 tygodnie. Groniasty kwiatostan ma cylindryczny kształt.  Hiacynty pięknie pachną, a najdelikatniejszy zapach roznosi się w temperaturze 10-15°C. Okres kwitnienia hiacyntów (wczesnych i późnych odmian) trwa około jednego miesiąca.


Stanowisko i sadzenie


Hiacynty są w pełni mrozoodporne i mogą pozostawać na jednym stanowisku przez wiele lat. Najczęściej jednak podczas kolejnych sezonów kwiatostany są coraz mniej okazałe. Korzystnie będzie wykopać cebulki po zakończeni kwitnienia i obumarciu liści, a następnie zasadzić ponownie pod koniec września na nowym stanowisku. Zmniejszy to ryzyko wystąpienia chorób i zapewni roślinom potrzebne składniki pokarmowe. Miejsce dla hiacyntów powinno być słoneczne, o żyznej glebie. Cebule umieszczamy na głębokości 10-20 cm, co 15-25 cm. Należy sadzić je grupami, ponieważ pojedyncza cebulka nie da tak pięknego efektu jak całe skupisko kwitnących jednocześnie roślin. Cebule dobrze będzie umieścić w plastikowym ażurowym koszyczku, który ochroni je przed nornicami.

Niebieskie hiacynty

Niebieskie hiacynty

Całoroczna pielęgnacja


Przekwitające kwiaty warto usunąć z roślin jak najwcześniej, nie tylko dlatego że przestają być dekoracyjne. Zawiązując nasiona rośliny tracą niepotrzebnie energię, którą mogłyby zainwestować w rozrost bulw i produkcję okazałych kwiatów w następnym sezonie.

Żółknące liście do końca odżywiają cebulki dlatego należy je pozostawić aż do całkowitego zaschnięcia i dopiero wtedy usunąć. Ponieważ staja się brzydkie, przestrzeń pomiędzy hiacyntami w tym okresie warto wypełnić szybko rosnącymi kwiatami jednorocznymi, które zasłonią nieatrakcyjne liście.

Po przekwitnięciu zwykle nie ma potrzeby podlewania hiacyntów rosnących w gruncie, ponieważ cebule powinny stopniowo wysychać zanim je wykopiemy. Nadmiar wilgoci w tym okresie może doprowadzić do gnicia. Rośliny w pojemnikach należy jeszcze od czasu do czasu podlać.

W czasie wiosennej wegetacji wszystkie zainfekowane rośliny lub wykazujące jakiekolwiek objawy chorobowe należy usuwać, zwłaszcza te porażone przez wirusy.

Różowe hiacynty

Różowe hiacynty

Rozmnażanie


Hiacynty bardzo rzadko samoistnie wytwarzają cebulki przybyszowe, można jednak ten proces stymulować. Jesienią, przed posadzeniem cebuli należy naciąć jej piętkę ostrym nożem na krzyż (tak, aby piętka została całkowicie podzielona). Ranę zasypujemy węglem drzewnym i sadzimy cebulę tak jak pozostałe. Wiosną, jeśli pojawią się pędy kwiatostanowe trzeba je usunąć, aby roślina nie traciła na nie energii. Następnego roku cebule powinny wydać kilka pęczków liści, co będzie sygnałem wyrośnięcia cebulek potomnych. Po zaschnięciu liści i wykopaniu cebulek można je oddzielić i jesienią posadzić z powrotem do gruntu. Nim zakwitną, minie jednak nawet kilka lat. Rozmnażanie z nasion także jest możliwe jednak w ten sposób uzyskane rośliny nie powtarzają zwykle cech odmianowych rośliny z której zostały zebrane, a na zakwitnięcie pierwszych w ten sposób uzyskanych roślin trzeba poczekać około sześciu lat.

Hiacynty ogrodowe

Hiacynty ogrodowe czytaj dalej...

Koniecznie zobacz