- 1/6
- Następne
Mniej czasu wymaga wegetatywne rozmnażanie derenia kousa. Sadzonki zielne odcinamy tak, by uzyskać fragmenty o długości min. 15 cm. Należy usunąć z nich większość liści, by ograniczyć parowanie wody – zostawiamy tylko dwie pary wierzchołkowe. Przed sadzeniem warto zanurzyć końcówki pędów w ukorzeniaczu. Następnie umieszczamy je w pojemniku z ziemią ogrodową lub torfem zmieszanym z piaskiem. Sadzonki możemy dokarmiać dolistnie, by szybciej wytworzyły korzenie. Najważniejsze jest jednak utrzymywanie stałej, dość wysokiej temperatury powietrza i wilgotności podłoża. Rośliny trzymane pod folią regularnie wietrzymy, by uniknąć chorób grzybowych i zapewnić liściom odpowiednie warunki do rozwoju. Do wysadzenia na miejsce stałe młode derenie będą gotowe po roku lub po dwóch latach, gdy rozwiną mocny system korzeniowy.
Sadzonki zdrewniałe pobieramy w październiku, gdy krzew mateczny zrzuci liście na zimę. Odcinamy pęd jak najbliżej podstawy, w miejscu, w którym możemy rozróżnić nowe i stare drewno. Zdrewniałe pędy wierzchołkowe się nie ukorzeniają. Dół sadzonki przycinamy ukośnie, a jej górę – tuż nad ostatnim pąkiem – pod kątem 90°. Fragmenty gotowe do sadzenia powinny mieć ok. 25 cm długości. Po umieszczeniu ich w przepuszczalnym podłożu rośliny należy przenieść do chłodnego pomieszczenia, gdzie spędzą zimę. W najzimniejszych miesiącach temperatura powinna spadać niewiele poniżej 10°C. Gdy wiosną rośliny rozpoczną wegetację, należy delikatnie wykopać jedną z nich i sprawdzić, czy korzenie osiągnęły już wymaganą długość, czyli min. 2,5 cm. Jeśli tak, możemy przenieść sadzonki do szkółki.
Wykopujemy niezbyt szeroki rów o głębokości ok. 30 cm. Wysypujemy go piaskiem i co 8-10 cm umieszczamy w nim sadzonki, które przykrywamy glebą do 2/3 wysokości. Regularnie podlewamy i pielimy młode derenie. Po roku nadają się do przesadzenia na nowe miejsce.
W rejonach Polski o łagodniejszym klimacie sadzonki zdrewniałe można sadzić od razu do szkółki.
Kwitnący dereń kousa
Nawożenie
Derenia kousa rosnącego na glebie ubogiej możemy raz w roku zasilić nawozem wieloskładnikowym. Wiosną lub na początku lata rozsypujemy granulat wokół krzewu i motyką mieszamy go z ziemią. Glebę wzbogaca również ściółkowanie materiałami organicznymi. Warto też pomyśleć o założeniu kompostownika, dzięki któremu będziemy mieli własną próchnicę.
Podlewanie
Dereń kousa wymaga regularnego podlewania tuż po posadzeniu, zwłaszcza jeśli odbyło się ono w terminie wiosennym. Dorosłe rośliny są mniej wrażliwe na suszę.
Kompozycja
Dereń kousa pięknie prezentuje się na tle ciemnozielonych roślin iglastych, np. cyprysów lub żywotników. Będzie również wyglądał ładnie jako krzew soliterowy.
Owoce derenia kousa
Bibliografia
1. ABC ogrodnictwa, Reader’s Digest, Warszawa 2011, s. 316-317, 319, 322, 325, 329, 358, 380, 646.
2. Banaszczak P., Dereń – chiński książę, „Ogrody”, nr 6/2005, s. 22-23.
3. Dobbs L., Wood S., Zmień swój ogród, Muza SA, Warszawa 2007, s. 96, 204-205, 208-210.
4. Ilustrowana encyklopedia roślin, cz. 2, red. Sieńko-Holewa I., Agora SA, Warszawa 2008, s. 69-71.
5. Katalog roślin. Drzewa, krzewy, byliny, Agencja Promocji Zieleni Sp. z o. o., Warszawa 2006, s. 6-10, 76-77.
6. Mikołajczyk J., Kalendarz ogrodnika, Wydawnictwo SBM, Warszawa 2013, s. 6, 11.
7. Na 3 poziomach, „Mój Piękny Ogród”, nr 12/2007, s. 16.
8. Ogród. Encyklopedyczny poradnik na cały rok, Warszawa 2003, s. 86-90, 407-408.
9. Ulepszamy podłoże piaszczyste i gliniaste, „Mój Piękny Ogród. Wydanie specjalnie”, nr 2/2009, s. 39.
10. Woźniak J., Rozmnażanie roślin, Buchmann, Warszawa 2013, s. 32, 44-48, 51-55, 90, 99.
Małgorzata Długosz
