Cis pospolity - niezwykle ozdobny krzew iglasty

Jesteś tutaj:

Cis pospolity - niezwykle ozdobny krzew iglasty

3,4/5 (238 ocen)

Cis pospolity (Taxus baccata) należy do rodziny cisowatych (Taxaceae). To zimozielony krzew lub drzewo, które rośnie we wszystkich formach – od płożących roślin okrywających po duże drzewa. Jego naturalnym środowiskiem występowania jest Europa, a także północna Afryka, południowa Skandynawia oraz część Azji. Największe rozmiary osiąga cis rosnący na terenach Kaukazu i Szkocji. Cis pospolity idealnie nadaje się do formowania żywopłotów i rzeźb artystycznych. Kolor igieł rośliny uzależniony jest od odmiany krzewu. Cisy występują w rodzaju męskim i żeńskim.


Charakterystyka


Cis pospolity jest krzewem lub drzewem w kolorze brunatnoczerwonym lub szarobrunatnym. Charakteryzuje się spłaszczonymi ciemnozielonymi igłami o długości 3 cm, które są zaostrzone na końcach i ułożone na gałązkach w dwóch rzędach. Od spodu każda igła ma dwa jaśniejsze paski. Szpilki są zimotrwałe. Cis pospolity jest rośliną dwupienną, a jego drewno nie zawiera żywicy. Po 5 latach od posadzenia krzew osiąga wysokość 1,5 m i ma 60 cm szerokości, zaś ostatecznie dorasta nawet do 20 m. Kwitnie od kwietnia do czerwca. Po zapyleniu kwiaty żeńskie wytwarzają nasiona, które otacza czerwona osnówka. Te dekoracyjne owoce mogą mieć do 1 cm średnicy. Owoce okryte są słodką, jadalną osnówką, która stanowi ulubiony przysmak ptaków. Pozostałe części rośliny zaś zawierają trujący alkaloid. Wyróżnia się wiele odmian cisu pospolitego, które różnią się pomiędzy sobą głównie formą, wysokością, szerokością i barwą igieł.

Cis pospolity z owocami

Cis pospolity z owocami


Odmiany


Adpressa Aurea – odmiana cisu pospolitego, która rośnie stosunkowo wolno i jest niewysokim krzewem o wysokości maksymalnej 1 m. Igły krzewu mają długość 1 cm i na wierzchołkach pędów przybierają kolor złocistożółty, zaś na gałązkach wewnątrz krzewu są żółtawozielone.

Amersfoort – to dziwna odmiana, która praktycznie nie przypomina cisa. Ma krzaczasty, nieregularny i luźny pokrój. Wyróżnia się powolnym wzrostem, ponieważ w wieku 10 lat ma jedynie 60 cm wysokości. Pędy rośliny są sztywne oraz pokryte krótkimi i owalnymi igłami o długości 0,5 cm. Cis Amersfoort polecany jest do małych ogrodów z żyznymi i wilgotnymi glebami w cieplejszych rejonach Polski.

Dovastoniana – jest rozłożystym krzewem ze skośnie umieszczonymi na pędzie dość długimi gałęziami, które pokrywają ciemne igły. Uprawiane są zazwyczaj osobniki żeńskie krzewu. Owoce pojawiają się w okresie jesiennym na bocznych pędach. Po 5 latach uprawy cis w tej odmianie ma 50 cm wysokości i 2 m szerokości, zaś ostatecznie może osiągnąć wysokość 3−5 m. Dovastoniana jest odmianą oryginalną, odporną na niskie temperatury.

Elegantissima – szeroko rozrastający się krzew o dość powolnym wzroście, który po 10 latach ma około 1 m wysokości oraz szerokość 1,5 m. Pędy krzewu są sztywne i odstają pod kątem 45°. Gęste igły są jasnożółte, a jesienią pokrywają się białym nalotem. To bardzo wartościowa odmiana o dużej odporności na niskie temperatury. Szczególnie polecana do dużych ogrodów i parków, do sadzenia pojedynczo i w kompozycjach ogrodowych.

Fastigiata – wąskokolumnowa odmiana o powolnym wzroście , która po upływie 5 lat uprawy ma wysokość 1,5 m i szerokość 50 cm, ostatecznie zaś może mieć 5 m wysokości. Jej pędy główne są sztywne i ustawione pionowo, boczne gałązki są krótkie. Igły są ciemnozielone i wznoszą się na gałęziach prawie pionowo. Cis Fastigiata najlepiej prezentuje się w małych ogrodach, w warunkach klimatycznych zachodniej części Polski.

Semperaurea – w tej odmianie cis jest gęstym, rozłożystym krzewem. Jego zwieszające gałęzie są pokryte grzebieniasto ułożonymi igłami, które na początku są w kolorze złotym, a następnie stają się rdzawożółte. Męska forma cisu pospolitego Semperaurea ma zazwyczaj wysokość 50 cm i rozrasta się na szerokość 1 m.

Standishii – cis w formie bardzo gęstej złotej kolumny. Występuje jedynie w odmianie żeńskiej. Charakteryzuje się ułożonymi grzebieniasto igłami, które przez cały rok mają intensywnie żółtą barwę. Odmiana Standishii może być uprawiana w donicach. Po 5 latach od posadzenia ma zazwyczaj 1 m wysokości oraz szerokość około 18 cm.

Summergold – to szeroki i płaski krzew, którego igły są złote na brzegach oraz z zieloną linią pośrodku. Ta męska odmiana ma przyrosty w okresie letnim w kolorze żółtym, w okresie jesiennym zielenieją. W ciągu 5 lat swojego wzrostu osiąga wysokość 50 cm i szerokość 1,5 m. Jest to jedna z nielicznych żółtolistnych roślin okrywowych, dla której wymarzonym miejscem jest stanowisko w pełnym popołudniowym słońcu.

Cis pospolity

Cis pospolity

Uprawa


Cis pospolity najlepiej wzrasta w glebach przeciętnych, szczególnie w głębokich, świeżych i wapiennych. W podłożu suchym, podmokłym lub zakwaszonym rośliny nie mogą prawidłowo się rozwijać. Zielone odmiany cisów dobrze czują się zarówno na dobrze nasłonecznionym stanowisku, jak i w cieniu. Są najbardziej cieniolubnymi i cienioznośnymi spośród krzewów iglastych. Złote odmiany, wyłączając odmianę Standishii i Summergold, należy osłaniać przed południowym słońcem. Zbytnie zacienienie zaś może być przyczyną mało intensywnej barwy igliwia, dlatego trzeba starannie dobrać dla nich miejsce i sąsiedztwo. Cisy są dobrym materiałem do formowania żywopłotów. Takie rośliny muszą być posadzone z zachowaniem odległości 50−80 cm. Cis jest jednym z najwolniej rosnących drzew iglastych, dlatego uprawiając go musimy uzbroić się w cierpliwość zanim wyrośnie z niego porządnych rozmiarów krzew. Ze względu na gęsty i dobrze rozgałęziony system korzeniowy, z bryłą ziemi można przesadzać nawet duże okazy cisu. czytaj dalej...

Koniecznie zobacz