Choroby, szkodniki i problemy w uprawie bukszpanu

Jesteś tutaj:

Choroby, szkodniki i problemy w uprawie bukszpanu

3,4/5 (86 ocen)

Bukszpan to krzew zimozielony, niezwykle popularny w ogrodach naszego kraju jak i całej południowej oraz środkowej Europy. Sadzimy go zarówno pojedynczo, jak i w formie żywopłotów. Jako, że dobrze znosi formowanie, nadaje się do ogrodów nowoczesnych, w których króluje minimalizm i geometria. Można go uprawiać także w doniczce. Wtedy osiągnie mniejszy wzrost niż okazy uprawiane w ogrodzie.


Cechy charakterystyczne i uprawa


Głównym walorem ozdobnym bukszpanu są skórzaste, błyszczące liście. Ten krzew dorastający do 1 metra wysokości wytwarza także kwiaty, jednakże nie mają one zbyt dużego znaczenia dekoracyjnego. Cechują się wspaniałym miodowym aromatem. Bukszpan ma krótkie, grube, wzniesione gałęzie. Roślina lubi stanowiska cieniste oraz półcieniste i dlatego wspaniale nadaje się do ogrodów, które położone są w miejscu, gdzie dociera mało słońca. Potrzebuje przepuszczalnej gleby wzbogaconej wapniem, może być z dodatkiem gliny. W okresie wegetacyjnym,  trzeba go także nawozić. Najlepiej robić to mieszając nawóz, który łatwo się rozpuszcza, z górną warstwą podłoża dookoła rośliny. Latem nie można zapomnieć o regularnym podlewaniu, jednakże należy także wiedzieć, że korzenie bukszpanu nie lubią być stale wilgotne. Trzeba na to uważać szczególnie podlewając okazy doniczkowe.


Choroby, szkodniki i inne problemy


Tak jak i inne rośliny, bukszpan jest narażony na choroby i szkodniki, które mogą sprawić, że nasza praca włożona w pielęgnację krzewu pójdzie na marne. Warto wiec wiedzieć, w jaki sposób rozpoznawać i zwalczać choroby  tejże rośliny.

Bukszpan nierzadko narażony jest na ataki mszyc. Jeżeli zauważymy na naszej roślinie małe żyjątka, trzeba jak najszybciej zastosować jeden ze sposobów na ich usunięcie. Najłatwiejszy polega na spłukaniu krzewu strumieniem wody. W taki sposób mszyce zostaną usunięte mechanicznie. Dla lepszych efektów oraz przyszłego zapobiegania warto jednak zastosować domowe sposoby takie jak macerat z czosnku, cebuli czy ziemniaka. Roztwór wykonuje się zalewając pokrojone produkty letnią wodą. Po 24 godzinach i odcedzeniu mamy gotowy płyn na szkodniki, który możemy używać do oprysków.

Jeżeli na liściach bukszpanu zobaczymy brązowe plamy o wyraźnych brzegach, z pewnością możemy się domyślić, że roślina została poparzona przez ostre promienie słoneczne. Zanim posadzimy krzew, należy pamiętać, że potrzebuje on półcienia. Jeżeli już zrobiliśmy błąd i posadziliśmy bukszpan w nieodpowiednim miejscu, trzeba go przesadzić.

Żółte liście z kolei wskazują na niedobór składników odżywczych. Może się to zdarzyć na przykład wtedy, kiedy zapominaliśmy o  regularnym nawożeniu w okresie, kiedy roślina tego potrzebuje, czyli od kwietnia do jesieni. Pomóc może zastosowanie wieloskładnikowego nawozu płynnego podawanego dolistnie. Odpowiedni preparat kupimy w sklepie ogrodniczym. Najlepiej jest wspomnieć sprzedawcy o chorobowych objawach, jakie zaobserwowaliśmy. Dzięki temu będzie łatwiej dobrać optymalny produkt.

Fizjologiczne zamieranie liści i pędów możemy zaobserwować wiosną. Wtedy to najmłodsze liście na swych wierzchołkach zaczynają przybierać rdzawobrązową barwę. W miarę upływu czasu przebarwienia rozszerzają swą powierzchnię na pozostałą część liścia oraz pędy. W skutek osłabienia, organy stają się podane na choroby grzybowe lub obumierają. Przyczyną choroby jest zwykle chłodny początek wiosny oraz wiatry oddziałujące wysuszająco na tkanki rośliny. Później, kiedy temperatura otoczenia gwałtownie rośnie i zostaje pobudzona wegetacja nadziemnej części rośliny, korzenie nadal tkwią w zamarzniętej glebie. Nie jest możliwe wtedy uzupełnienie wody w górnych częściach rośliny i dlatego zamierają. Metodą na zapobieganie temu zjawisku jest sadzenie bukszpanu w miejscu , gdzie nie będzie on narażony na mocny wiatr.

Fytoftoroza to nazwa choroby grzybowej spowodowanej przez Phytophthora cinnamomi. Objawia się ona poprzez nagłe więdnięcie, żółknięcie oraz brązowienie, a następnie zamieranie młodych pędów. Jeżeli po wyjęciu krzewu z gleby widzimy, że korzeń jest gnijący i słaby, możemy być pewni, że mamy do czynienia z tymże grzybem. Kiedy zauważmy w swojej uprawie chory okaz, należy go usunąć, a pozostałe spryskać specjalnym fungicydem nabytym w sklepie ogrodniczym. Zapobiec tego rodzaju infekcji można unikając sadzenia bukszpanu w glebie torfowej, lub takiej, która już mogła być zainfekowana grzybem (np. po cyprysiku czy jodle). Nie wolno także dopuścić do nadmiernej wilgotności podłoża.

Sadzonki bukszpanu

 

Zgorzel zgnilakowa to zgnilizna korzeni, którą można i należy zidentyfikować już na etapie sadzonek. Jeżeli tego nie zrobimy, grzyb z rodzaju Pythium Patogen spowoduje zahamowanie wzrostu krzewu i słaby rozwój liści, które nie będą miały intensywnej barwy. Zwalczanie polega na usuwaniu chorych sadzonek i spryskanie reszty egzemplarzy dedykowanym preparatem.

Biała plamistość liści objawia się początkowo niewielkimi, potem zwiększającymi swoje rozmiary białymi, suchymi plamami o jajowatym kształcie. To w ich obrębie mamy także skupiska zarodników grzyba Mycosphaerella patouillardi. Mają one formę czarnego nalotu. Kiedy pada deszcz krople wody przenoszą zarodniki z jednej części rośliny na inne lub z jednego egzemplarza na drugi. Chore pędy natychmiast trzeba wyciąć i spalić. Leczniczo roślinę opryskuje się też specjalnie przeznaczonym do zwalczania tego rodzaju szkodnika preparatem.



Mączniak prawdziwy to kolejna choroba atakująca bukszpany. Zarodniki tego grzyba z rodziny Phyllactinia guttata możemy obserwować na spodniej stronie liści. Atak patogenu objawia się białym strzępkowym nalotem z czarnym otoczeniem. Pędy zarażone mączlikiem zaczynają żółknąć, może też dojść do ich opadnięcia. Mączlik przenosi się na inne egzemplarze krzewu drogą powietrzną. Jeżeli tylko zaobserwujemy niepokojące objawy, podobne o opisanych, należy szybko zastosować leczniczy oprysk. czytaj dalej...

Koniecznie zobacz