- 1/2
- Następne
Papryka, niegdyś uważana jedynie za roślinę ozdobną, jest jednym z najpopularniejszych warzyw w Polsce. Nic w tym dziwnego – papryka może urozmaicić prawie każde danie; podaje się ją na świeżo w formie sałatki, smażoną jako nadzienie do mięs, sproszkowaną jako przyprawa do albo marynowaną jako przekąskę lub przystawkę.
Papryka to nie tylko gama smaków i kolorów, lecz także prawdziwa bomba witaminowa. Nie każdy wie, że to warzywo zawiera 5 razy więcej witaminy C niż cytryna. Oprócz tego, papryka jest bogata w witaminy z grupy B oraz składniki mineralne, takie jak magnez, żelazo, potas i wapń.
Na smak i jakość papryki wpływają warunki klimatyczne, glebowe i wodne. Zdarza się jednak, że nawet najlepiej pielęgnowana papryka zostaje zainfekowana przez choroby albo zaatakowana przez szkodniki. W takim wypadku należy działać szybko i energicznie, aby nie utracić zakażonej rośliny. Jeżeli będziemy wiedzieli, jak szybko i skutecznie reagować na pierwsze oznaki chorób lub na atak szkodników, będziemy mogli cieszyć swoje podniebienia słodką, soczystą i chrupką papryką.
Choroby grzybowe papryki
Fytoftoroza papryki
Ta choroba atakuje wszystkie części papryki. Początkowo na łodygach i owocach pojawiają się ciemnozielone, wodniste plamy, które później zasychają i brunatnieją. Na kolejnym etapie rozwoju choroby, łodygi więdną, owoce stają się wodniste i zielenieją, a ich skórka pokrywa się białym nalotem grzybni.
Fytoftoroza często atakuje paprykę pod osłonami oraz paprykę rosnącą na glebach wilgotnych, nadmiernie zasolonych, o wysokiej zawartości azotu lub o wysokim odczynie pH.
Chorobę zwalcza się poprzez usuwanie i palenie zainfekowanych części rośliny. Glebę odkaża się, zasadza nowe rośliny po upływie miesiąca i opryskuje środkiem grzybobójczym. Oprócz tego, należy zrezygnować z nawożenia wapnem tlenkowym i z uprawy papryki w monokulturze lub po pomidorach.
Szara pleśń papryki
Atakuje wszystkie części rośliny, które stają się zielonkawo szare i wodniste. Z czasem rozwoju pleśni, na powierzchni rośliny tworzy się biaława grzybnia, która później szarzeje.
Szara pleśń jest najczęstszą chorobą atakującą paprykę pod osłonami. Grzyb z łatwością przenosi się wraz z nasionami. Jego rozwojowi sprzyja wysoka wilgotność powietrza, niewietrzone pomieszczenia, niskie temperatury oraz niewielka przestrzeń uprawna wokół roślin.
Porażone części rośliny należy usunąć i spalić. Pomieszczenia, w tym tunele foliowe należy regularnie wietrzyć i ogrzewać, zwłaszcza w nocy, kiedy temperatura znacznie spada. Oprócz tego, warto opryskiwać roślinę środkiem grzybobójczym.
Zgorzel siewek papryki
Ta choroba grzybowa atakuje siewki jeszcze przed ich wschodem albo poraża młode rośliny. Ich tkanka staje się brunatna, wodnista i miękka i ostatecznie roślina gnije i zamiera. Niektóre siewki przeżywają, ale późniejszy wzrost i prawidłowy rozwój rośliny jest praktycznie niemożliwy.
Choroba atakuje siewki umieszczone na stanowiskach zacienionych, o niskiej temperaturze i wysokiej wilgotności powietrza. Zgorzel siewek może również wystąpić w wyniku zbyt głębokiego i gęstego wysiewu nasion.
Aby zapobiec chorobie pojemnik z siewkami należy ustawiać w miejscu z dobrym dostępem do światła i umiarkowanie wilgotnym. Należy również dbać o to, żeby podłoże pod uprawę nie było przelane. Nasiona przed wysiewem powinno się odkazić, a wschodzące siewki opryskiwać środkiem grzybobójczym.
Zgnilizna twardzikowa papryki
Grzyb atakuje dobrze rozwinięte rośliny, najczęściej te uprawiane pod foliowymi osłonami. Na porażonych pędach i owocach pojawia się biały nalot grzybni. Zaatakowane rośliny z czasem usychają i więdną. Przyczyną infekcji jest zakażona gleba, w której patogen może przebywać nawet przez 4 lata.
Porażone części rośliny należy palić i usuwać. Następnie, trzeba odkazić termicznie ziemię i powtórzyć ten zabieg za dwa lata. Działania zapobiegawcze to spryskiwanie środkiem grzybobójczym i unikanie sadzenia papryki po pomidorach lub na tym samym miejscu przed upływem 4 lat.
Choroby bakteryjne papryki
Bakteryjna cętkowatość papryki
Choroba pojawia w wyniku uprawy papryki obok pomidorów zaatakowanych bakteryjnaą cętkowatością. Narażona na zakażenie bakterią jest papryka uprawiana pod osłonami, jak i na polu. Bakteria atakuje wszystkie części papryki; na liściach pojawiają się brązowo-czarne, nieregularne plamy z żółtą obwódką, natomiast na owocach tworzą się brunatno-czarne, nieregularne plamy bez obwódki.
Rośliny zaatakowane bakterią jest bardzo trudno uratować. Bakterie zwalcza się poprzez termiczne odkażanie nasion bądź przez ich moczenie w roztworze podchlorynu sodu. Ponadto, rośliny opryskuje się preparatami z ekstraktem grejpfruta oraz fungicydami miedziowymi. Bakteryjnej cętkowatości papryki można również zapobiegać poprzez sadzenie odmian odpornych na tę chorobę, np. Sweet Yellow.
Mokra zgnilizna bakteryjna
Ten rodzaj choroby bakteryjnej jest przenoszony na rośliny z gleby. Patogen zimuje w glebie i w okresie wegetacji wędruje wraz z owadami na rośliny papryki. Do zakażenia może również dojść przy wykonywaniu zwyczajnych czynności pielęgnacyjnych.
Choroba objawia się gniciem pędów i owoców. Najbardziej charakterystyczne są porażone owoce, które przypominają worki napompowane śluzowatym, bezzapachowym płynem.
Choroba atakuje przede wszystkim paprykę uprawianą pod osłonami. Mokrej zgnilizny można uniknąć poprzez stosowanie zmianowania roślin oraz usuwanie pojawiających się owadów. Zainfekowane części rośliny należy wyrzucić i spalić.
Śluzowate więdnięcie psiankowatych
Jest to choroba bakteryjna pochodzenia glebowego. Patogen zimuje w ziemi, skąd przenosi się na system korzeniowy. Rozwojowi choroby sprzyjają wysokie temperatury. Bakteria atakuje wiązek naczyniowy papryki, co skutkuje stopniowym więdnięciem i zamieram rośliny. Nazwa choroby pochodzi od śluzu, który wycieka wraz z bakterią przy ściśnięciu pędów rośliny.
Zaatakowanej rośliny w zasadzie nie można już uratować. Należy ją spalić i wyrzucić, a ziemię odkażać termicznie co kilka lat.
Choroby wirusowe papryki
Mozaika tytoniu na papryce
Choroba wirusowa, która pojawia się przy uprawie papryki w bliskim sąsiedztwie tytoniu i pomidorów. Przyczyną choroby mogą być zainfekowane nasiona, części innych roślin oraz chwasty.
Mozaika tytoniu objawia się nekrotycznymi smugami na pędach i owocach, skręcaniem się i żółknięciem liści, zamieraniem tkanek u owoców, zahamowaniem wzrostu i owocowania rośliny. czytaj dalej...
