- 1/6
- Następne
Cebulica (Scilla) należy do rodziny liliowatych. Rodzaj obejmuje około 100 gatunków, które rosną na terenach Europy, Azji i w południowej Afryce, a także nad Morzem Śródziemnym. Nazwa rośliny pochodzi od greckiego słowa skilla, które oznacza zraniony. Starożytni Grecy i Rzymianie określali tą nazwą inną roślinę cebulową, tzw. cebulę morską (Urginea maritima), która wspomaga proces gojenia się ran. Sam rodzaj był różnie określany. Większe rośliny są zaliczane do rodzaju Hyacinthoides („podobny do hiacynta”), a mniejsze, bez zmian, nazywane są Scilla.
Gatunki
Poszczególne gatunki cebulic różnią się pomiędzy sobą wielkością jaką osiągają ich dorosłe okazy i czasem kwitnienia. Wysokość roślin waha się od tych najmniejszych – 5 cm, do 50 cm. Wszyscy przedstawiciele gatunków mają równowąskie liście, które zebrane są w przyziemną rozetę. Na szczycie pędu kwiatowego znajduje się kwiatostan w kształcie grona. Kwitnienie cebulicy odbywa się w okresie od lutego do września i jest uzależnione od gatunku rośliny. Najczęściej uprawianymi w ogrodach przydomowych, a tym samym najpopularniejszymi w Polsce cebulicami są: cebulica dwulistna i cebulica syberyjska.
Cebulica dwulistna (Scilla bifolia)
Cebulica dwulistna jest zmienną byliną cebulową o naturalnym środowisku występowania na terenach środkowej i południowej Europy oraz Azji Mniejszej. Charakteryzuje się białawą cebulą o jajowatym kształcie, której średnica wynosi około 2 cm. Z jednej cebuli wyrasta jedna cienka i obła łodyga (o długości od 10 do 40 cm) oraz para (stąd drugi człon nazwy cebulicy) wąskich, na szczycie kapturkowatych liści, znajdujących się u nasady łodygi. Na zakończeniu pędu kwiatowego znajduje się kwiatostan, składający się z małych, gwiazdkowatych i niebieskich kwiatów. Inne odmiany rośliny posiadają kwiaty o barwie białej lub różowej. Cebulica dwulistna rozkwita w marcu, a jej kwitnienie utrzymuje się do końca kwietnia. Stanowi ozdobę wilgotnych łąk i lasów albo uprawiana jest w przydomowych ogródkach. Spotkać ją można także w Karpatach.
Cebulica syberyjska (Scilla siberica)
Naturalnym miejscem wzrostu cebulicy syberyjskiej są Bałkany, Azja Mniejsza, Kaukaz oraz centralna Rosja. Jest to mała roślina o wysokości 10−20 cm. Rozkwita w marcu (kwitnie do końca kwietnia), tworząc niebieskie, z lśniącym odcieniem, kwiaty w formie dzwonków. Kwiaty umieszczone są na pędzie w częstotliwości po 2−3. Ponadto roślina składa się z 3−4 igłowatych liści (o szerokości 1 cm), wyrastających z cebuli, z wierzchołkami w kształcie kropli. Inne odmiany cebulicy syberyjskiej charakteryzują się odmiennymi cechami, m.in. kolorem kwiatów, np. Alba – z cebuli o fioletowych łuskach wyrastają mięsiste liście oraz głąbik z 2−5 kwiatami w kolorze białym, Spring Beauty – odmiana o kwiatach w kolorze kremowobiałym z ciemnoniebieską kreską przebiegającą przez środek płatków.
Cebulica
Uprawa
Cebulice nie sprawiają dużych problemów w uprawie i pielęgnacji. Najlepszym dla nich podłożem jest gleba próchnicza, dobrze przepuszczalna i lekko wilgotna. Cebule rośliny wysadza się do gruntu w sierpniu na głębokość 5−8 cm, zachowując odstęp 10 cm pomiędzy poszczególnymi egzemplarzami. Ziemię pod cebulice można wymieszać z kompostem. czytaj dalej...
