- 1/3
- Następne
Razem z odchwaszczaniem mechanicznym można stosować herbicydy. Korzystamy z nich kilkakrotnie:
- bezpośrednio po siewie: Panida 330 EC lub Stomp 330 EC lub Ramrod Flo 480 S.C;
- tuż przed wschodami: Ramrod Flo 480 S.C lub Satecid 65 WP lub Avans Premium 360 SL;
- w fazie 3-4 liści: Galigan 240 EC lub Goal 240 EC lub Cliophar 300 SL.
Na plantacji cebuli z dymki stosujemy herbicydy w następujący sposób:
- 1-7 dni przed sadzeniem: Treflan 480 EC lub Triflurotox 250 EC;
- do 5 dni po zasadzeniu: Goal 240 EC lub Stomp 330 EC;
- 7-10 dni po zasadzeniu: Azogard 50 WP;
- po wschodach: Reglone 200 SL lub Stomp 330 EC.
Dawki należy dobierać zgodnie z zaleceniami producenta.
Sadzenie cebuli dymki
Nawożenie
Jesienią glebę pod wysiew cebuli powinniśmy zasilić obornikiem w ilości 40-50 t na 1 ha lub kompostem w ilości 20-30 t na 1 ha.
Zamiast obornika można stosować nawozy zielone lub pociętą słomę wzbogaconą w azot. Jeśli zdecydujemy się na tę metodę, po przyoraniu słomy powinniśmy wysiać gorczycę, a następnie ją zaorać – taki sposób nawożenia starczy na 3-4 lata.
Uprawiając dymkę należy stworzyć niedostatek składników pokarmowych. W ten sposób ograniczymy wzrost cebulek i zapewnimy wcześniejsze dojrzewanie roślin. Na glebach żyznych w pierwszym roku po oborniku można zrezygnować z mineralnych nawozów.
W drugim roku orientacyjne dawki na 1ha wynoszą:
- 50 kg N;
- 180 kg P2O5;
- 150-200 kg K2O.
Niewskazane jest zasilanie większą ilością azotu, nawet gdy dostrzegalne są jego braki, np. zahamowany wzrost roślin. Przy uprawie dymki na glebach torfowych zapotrzebowanie na mikroelementy jest wyższe. Należy stosować następujące dawki na 1ha:
- 20 kg CuSO4;
- 1-2kg molibdenianiu amonu lub sodu.
Dodatkowo możemy potrzebować wapna w celu odkwaszenia gleby. Dawkę dobiera się zależnie od odczynu gleby i wynosi ona 1,0-1,5 t CaO na 1 ha. Na torfowych glebach potrzebujemy mniej azotu, a więcej nawozów potasowo-fosforowych.
Żółty i sztywny szczypior o suchych czubkach może świadczyć o poważnym niedoborze azotu. Niedobór fosforu objawia się powolnym wzrostem cebuli i jasnym kolorem szczypioru. Późne dojrzewanie może prowadzić do bączastości cebuli. Obumieranie końców liści, ciemnozielone zabarwienie i późne dojrzewanie to skutki niedoboru potasu.
Podlewanie
Cebula nie wymaga dużych ilości wody, ale ze względu na płytki system korzeniowy, sięgający zaledwie 20 cm, jest wrażliwa na suszę. Jednorazowa dawka polewowa nie powinna wynosić więcej niż 20 mm. Nawadnianie jest niezbędne w okresie wschodów i formowania główki (zazwyczaj od połowy czerwca do połowy lipca). Nawadnianie w późniejszym okresie jest niewskazane, ponieważ skutkuje przedłużeniem wegetacji – dymka nie przechodzi w stan spoczynku i gorzej się przechowuje. Optymalne warunki w końcowej fazie wegetacji to niewielka wilgotność i duże nasłonecznienie.
Choroby i szkodniki
Cebula dymka jest podatna na choroby powodowane przez grzyby i wirusy:
- biała zgnilizna – choroba powodowana przez grzyb. Na powierzchni cebuli i szyjce korzeniowej występuje biała pleśń, liście żółkną. Gleba może pozostać zainfekowana nawet 8 lat;
- mączniak rzekomy – choroba grzybicza powodowana przez bliskość drzew i krzewów, występująca zwłaszcza przy ciepłej i wilgotnej pogodzie. Jej objawem są wydłużone plamy z szarawym lub fioletowym nalotem, pojawiające się na młodych liściach. Aby ustrzec się choroby należy uprawiać cebulę każdego roku w innym miejscu oraz zadbać o izolację przestrzenną;
- szara pleśń – choroba powodowana przez gronkowiec szary. Liście wyglądają jak spalone, pojawia się pleśń;
- żółta karłowatość cebuli – choroba wirusowa, objawia się żółtymi i jasnozielonymi smugami na szczypiorze, który staje się spłaszczony i pofałdowany;
- głownia cebuli – choroba grzybicza, na młodych liściach pojawiają się podłużne szare smugi, po pęknięciu wysypuje się z nich proszek – zarodniki grzyba.
Zainfekowane rośliny należy wyrwać i spalić. Aby zapobiec wystąpieniu choroby przestrzegamy płodozmianu.
Nasze rośliny mogą też zostać zaatakowane przez szkodniki:
- wciornastki – ciemne owady o długości 1,5 mm. Larwy są kremowo-żółte, a osobniki dorosłe brunatne i uskrzydlone. Na liściach porażonej rośliny pojawiają się srebrzystobiałe plamki z odchodami, liście załamują się i usychają;
- wgryzka szczypiorka – szarobrunatny motyl, którego gąsienice wyjadają miękisz wewnątrz szczypioru;
- chowacz szczypiorak – chrząszcz, jego larwy również wyjadają miękisz w szczypiorze;
- śmietka cebulanka – uskrzydlony owad przypominający muchę, występuje często podczas suszy. Zaatakowane przez niego cebule gniją od środka;
- nicienie, np. niszczyk zjadliwy – liście u nasady stają się obrzmiałe.
Rośliny zaatakowane przez szkodniki należy wyrwać i spalić. Podobnie jak w przypadku chorób ryzyko pojawienia się szkodników można zmniejszyć stosując płodozmian min. 3 lata.
Zbiór
Pierwszymi młodymi cebulkami możemy cieszyć się już w na początku czerwca. Zbieramy je przez całe lato. Suchą dymkę przeznaczoną do rozsady zbieramy natomiast na początku sierpnia. < czytaj dalej...
