Aster alpejski - wyjątkowo ozdobna bylina ogrodowa

Jesteś tutaj:

Aster alpejski - wyjątkowo ozdobna bylina ogrodowa

3,1/5 (36 ocen)

Aster alpejski (Aster alpinus) jest byliną należącą do licznej rodziny astrowatych (Asteraceae). Łacińska nazwa rodzajowa Aster pochodzi od starogreckiego słowa aster – gwiazda. Nawiązuje ona do gwiaździstego kształtu koszyczka kwiatowego. Astry są popularne ze względu na długie i obfite kwitnienie późnym latem. W naturalnych warunkach astry alpejskie występują w górach Europy, Azji i Ameryki Północnej. Można je także spotkać w Polsce, na terenie Tatr i Pienin, ale bardzo rzadko. Jego dziko rosnące egzemplarze znajdują się pod ochroną.


Charakterystyka


Aster alpejski to jeden z najniższych przedstawicieli rodzaju Aster – osiąga wysokość 20−30 cm. Liście rośliny są zielonkawe, podłużne i szpatułkowate. Wszystkie liście są owłosione. Kwiatostany byliny, tak jak pozostałych roślin z rodziny Asteraceae, są złożone. Składają się z niebieskich, fioletowych lub białych kwiatów języczkowatych, które okalają kwiaty rurkowate oraz z żółtych kwiatów rurkowatych. Te pierwsze to kwiaty żeńskie o jednym słupku i języczkach podzielonych na dwie lub trzy części. Kwiaty rurkowate są kwiatami męskimi. Średnica kwiatostanu nie przekracza 4 cm, jednak kwiatów jest bardzo dużo. Roślina kwitnie dość wcześnie – w maju i czerwcu. Wśród astra alpejskiego wyróżnia się następujące odmiany: Albus – kwiaty białe; Dunkle Schöne – kwiaty fioletowe; Goliath – kwiaty niebieskie; Pinkie – kwiaty różowe. Wszystkie odmiany dorastają do30 cm wysokości. Roślina jest całkowicie mrozoodporna. Przemarza bardzo rzadko, tylko przy bardzo mroźnych, wietrznych i bezśnieżnych zimach.

Kuzyni astra alpejskiego o pokaźniejszych rozmiarach to aster nowoangielski (Aster novae-angliae) – kwiatostany o barwie od różowej, przez karminową, po fioletową i niebieskawą; aster nowobelgijski (Aster novi-belgii) – o białych, niebieskich, liliowych, fioletowych, różowych, czerwonych lub wiśniowych kwiatach; aster krzaczasty (Aster dumosus) – czerwone, różowe, białe bądź fioletowe języczkowe kwiatuszki.

Astry alpejskie

Astry alpejskie

Wymagania


Aster alpejski, pod względem wymagań glebowych, jest rośliną mało wymagającą. Może rosnąć na każdym podłożu, jednak najlepiej czuje się na glebie żyznej, przepuszczalnej, wapiennej. Jeżeli podłoże na którym chcemy uprawiać aster alpejski jest kwaśne, należy przeprowadzić zabieg wapnowania. Na glebach ciężkich musimy zaś zapewnić roślinie dobry drenaż, odprowadzający nadmiar wody z zasięgu jej korzeni. Najlepszym miejscem dla astra jest stanowisko słoneczne. Posadzony w półcieniu czuje się równie dobrze i prawidłowo się rozwija oraz kwitnie obficie. Roślina rosnąca w całkowitym cieniu może być narażona na żółknienie pędów, dlatego należy unikać takich stanowisk. Astry należy nawozić umiarkowanie nawozami wieloskładnikowymi, ponieważ nadmiar azotu powoduje problemy z kwitnieniem. Nawożenie rośliny przeprowadzamy zanim zakwitnie.

Pielęgnacja


Aster jest rośliną bardzo łatwą w uprawie. Poza podlewaniem i usuwaniem chwastów nie wymaga szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych. Podlewanie powinno być regularne i obfite. Należy o nim pamiętać przede wszystkim w okresach suszy, w przeciwnym razie liście zaczną usychać od dołu, co w konsekwencji doprowadzi do osłabienia i skrócenia kwitnienia. Po przekwitnięciu zeschnięte kwiatostany należy ściąć przy ziemi. Dla utrzymania zwartości i obfitego kwitnienia, co trzy lata powinno się podzielić karpy i rozsadzić. Jesienią roślinę obsypujemy kompostem, aby przykryć jej dolną część, która ma tendencję do nadmiernego wystawania z gleby. Ogołocona część łodygi naraża roślinę na przemarznięcie. Najładniej astry prezentują się w zwartej, niskiej kępie, którą można otrzymać poprzez przeprowadzenie po okresie kwitnienia cięcia bezpośrednio przy gruncie. Od czasu do czasu podłoże, na którym rośnie aster, należy podwapnować.

Aster alpejski

Aster alpejski czytaj dalej...

Koniecznie zobacz